Studies in the History of Philosophy
Email the author 
Leibniz as a Precursor of Public Health
DOI: http://dx.doi.org/10.12775/szhf.2018.034
Abstract
This article argues that the proposals concerning the organization of medical activities put forward by Leibniz make it possible to consider him as a precursor of public health. His proposals can be analyzed with reference to three aspects: research, organizational-legal and didactic. Leibniz was clearly in favour of the creation of a holistic system of healthcare both regarding an individual and a social community which an individual belongs to. All his proposals were based on the assumption that the social dimension of healthcare was as important as the individual one, which is why he believed that healthcare activities should be coordinated at the level of the society and the entire state. Consistency in putting his proposals into practice can be expected to lead to the creation of a holistic model of public health – such activities began in the 19th century and continue – with increasing intensity – until the present. Leibniz’s proposals concerning healthcare are also connected with the issues in the philosophy of politics which he took up in his research and follow the Aristotelian belief which he shared that the common good of a given community is the ultimate aim of political activities.
Keywords
Full Text:
PDF (Polish)References
Basso Luca. 2011 “The Republic in Leibniz: Between Philosophy and Politics”, Studia Leibnitiana 43 (1): 103–121.
Black Charlyn D., Charles A. Burchill, Leslie L. Roos. 1995. The Population Health Information System: Data Analysis and Software, „Medical Care” 33, 12, Supplement: DS127-DS131.
Chazaud Jacques. 1995. „G. W. Leibniz. Médecine et sciences de la vie”, Histoire des Sciences Médicales XXIX (3): 237–242.
Hancock Trevor. 1985. „Beyond Health Care: From Public Health Policy to Healthy Public Policy”, Canadian Journal of Public Health (76) 1, Supplement: 9–11.
Jakab Zsuzsanna. 2015. „Zdrowie 2020 – zdrowie i rozwój współczesnej Europy”, Przegląd Epidemiologiczny (69) 1: 105–112.
Jolley Nicholas, red. 1995. The Cambridge Companion to Leibniz, Cambridge: Cambridge University Press.
Karski Jerzy B. red., 1999. Promocja zdrowia, Warszawa: Wydawnictwo Ignis.
Lalonde Marc. 1974. New Perspectives on the Health of Canadians. A Working Dokument, Ottawa, dostęp 12.05.2016; http://www.phac-aspc.gc.ca/ph-sp/pdf/perspect- eng.pdf.
Leibniz Gottfried Wilhelm. 2013. „Zalecenia dotyczące medycyny”, tłum. K. Pękacka- Falkowska, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym (24) 1: 144–168.
Leibniz Gottfried Wilhelm. 2010. „Propozycja utworzenia urzędu zdrowia”, tłum. K. Pękacka-Falkowska, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym (15): 133–139.
Leibniz Gottfried Wilhelm. 2010. „O sposobie udoskonalenia medycyny”, tłum. T. Falkowski, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym (15): 141–144.
Leibniz Gottfried Wilhelm. 2010. „Podsumowanie dotyczące obserwacji medycznych, które należy nieustannie podejmować i kontynuować”, tłum. K. Pękacka- -Falkowska, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym (15): 145–150.
Niebrój Lesław. 2002. „Promocja zdrowia: nowy totalitaryzm?”, Annales Academiae Medicae Silesiensis, Suplement (34): 71–77.
Nowacka Maria. 2013. „Promocja zdrowia jako czynnik medykalizacji społecznej. Uwagi w odniesieniu do Karty Ottawskiej” W: Etyka w medycynie – Wczoraj i dziś. Wybrane zagadnienia, red. Krystyna Basińska, Jacek Halasz, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, 133–147.
Nowacka Maria. 2014. „Rozwój medycyny a poziom świadomości zdrowotnej w XVII wieku”, Roczniki Filozoficzne LXII (4): 103–120.
Nowacka Maria. 2015. „Jan Amos Komeński o powinnościach prozdrowotnych”, Idea. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych XXVII/t.t.
Pękacka-Falkowska Katarzyna. 2010. Leibniz i instytucjonalizacja opieki medycznej albo o trzech tekstach z 1690, 1694 i 1701 roku, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym (15): 125–131.
Pękacka-Falkowska Katarzyna. 2013. „Gottfried Wilhelm Leibniz o sposobie udoskonalenia medycyny”,Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym 24, (1): 139–143.
Pękacka-Falkowska Katarzyna. 2017. „Młody Leibniz i medycyna jego epoki. W stronę instytucjonalizacji sztuki leczenia”.W: Filozofia medycyny – rozważania o tradycji i współczesności, red. Marcin Moskalewicz, Jan Zamojski, 49–63. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Smith Justin E. H. 2011. „Leibniz and the life sciences”. W: The continuum companion to Leibniz, red. Brandon C. Look. London–New York: Continuum International Publishing Group : 259–274.
Trunk Achim, „An early concept of G. W. Leibniz regarding medicine”.W: The global and the local: The history of science and the cultural integration of Europe, Proceedings of the 2nd ICESHS (Cracow, Poland, September 6–9, 2006), red. Michał Kokowski, dostęp 12.05.2016, www.2iceshs.cyfronet.pl/2ICESHS_Proceedings/ Chapter_13/R-5_Trunk.pdf.
Veatch Robert M. 1980. Voluntary Risks to Health. The Ethical Issues, „Journal of American Medical Association” 243 (1): 50–55.
Wagner Todd H. 2005. Bundorf M. Kate, Singer, Sara J., Baker, Laurence C., „Free Internet Access, the Digital Divide, and Health Information”, Medical Care 43, (4): 415–420.
Wysocki Mirosław J., Maria Miller. 2003. „Paradygmat Lalonde’a, Światowa Organizacja Zdrowia i Nowe Zdrowie Publiczne”, Przegląd Epidemiologiczny 57 (3): 505–512.
Zalewski Zbigniew. 1997. Co kryje się za promocją zdrowia?, „Sztuka leczenia” III (1): 19–26.
