Wyspa jako scena teatralna: teatr społeczny od Navarra do Brancatiego
DOI:
https://doi.org/10.12775/TSP-W.2018.016Słowa kluczowe
Sycylia, teatr życia ludzkiego, rytuał, święto, maska, realizmAbstrakt
Motyw teatru jako „życia ludzkiego” znajduje swoje odbicie w wybranych utworach pisarzy sycylijskich, m.in. u De Roberta, Tomasiego di Lampedusy, Consola czy wielu innych przełomu XIX i XX stulecia. Autorzy przedstawiają południową wyspę słońca – Sycylię jako scenę teatralną, na której bohaterowie powieści i opowiadań stają się aktorami „rozgrywającymi” własne role.
Bibliografia
Brancati V., Don Giovanni in Sicilia, Milano 1941.
Capuana L., L’isola del sole, Caltanissetta 1994.
Capuana L., Il marchese di Roccaverdina, Milano 1991.
Consolo V., Retablo, Palermo 1987.
De Roberto F., I Vicerè, Milano 1988.
Navarro Della Miraglia E., La nana, Palermo 2004.
Navarro Della Miraglia E., Storielle siciliane, Catania 1885.
Perrone D., Vitaliano Brancati, Milano 1997.
Pirandello L., Il berretto a sonagli, [in:] Maschere nude, L. Pirandello, Milano 1986.
Pitrè G., Usi e costumi, credenze e pregiudizi del popolo siciliano, Palermo 1989.
Romano C., Emanuele Navarro della Miraglia. Un percorso esemplare di secondo Ottocento, Catania 1998.
Sciascia L., Fatti diversi di storia letteraria e civile, in Opere, Milano 2002.
Storti Abate A., Introduzione a Capuana, Bari–Roma 1989.
Verga G., Tutte le novelle, Mondadori, Milano 1981.
Tomasi Di Lampedusa G., Il Gattopardo, Firenze 1958.
Zago N., I gattopardi e le Jene, Sellerio, Palermo 1983.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 528
Liczba cytowań: 0
