Poradnictwo rolnicze jako forma edukacji dorosłych w Polsce 1956–1970

Jan Wnęk

DOI: http://dx.doi.org/10.12775/RA.2014.026

Abstrakt


W artykule przedstawiono problemy związane z poradnictwem rolniczym, jako jedną z form pozaszkolnej oświaty rolniczej dorosłych w Polsce w latach 1956–1970. W tym okresie doradztwo rolnicze było prowadzone przede wszystkim przez agronomów gromadzkich i instruktorów Rad Narodowych i kółek rolniczych. O efektach ich pracy, celach i treściach przekazywanych rolnikom informowała ówczesna prasa, przekazując niekiedy szczegółowe wiadomości o działalności służb agronomicznych w zakresie poradnictwa. Wydawano również monografie naukowe, podręczniki i instrukcje zgłębiające wiedzę o istocie poradnictwa. Część z tych prac została napisana przez najlepszych ówcześnie znawców andragogiki rolniczej.

Słowa kluczowe


andragogika; historia oświaty dorosłych; poradnictwo rolnicze

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Aleksander T. (2009), Andragogika. Podręcznik akademicki, PIB, Radom–Kraków.

Balasiński A. (1967), Porad fachowych stale za mało, „Plon”, nr 10.

Baranowski J. (1969), Dwa lata pracy zootechników gromadzkich, „Przegląd Hodowlany”, nr 18.

Bartecki J., Wieczorek T. (1965), Bibliografia oświaty rolniczej w Polsce 1944–1963, PWRiL, Warszawa.

Belotti J. (1956), Dobre ziarno siewne zbóż, PWRiL, Warszawa.

Bębenek S. (1954), Powiatowe wystawy rolnicze, „Rada Narodowa”, nr 12.

Błaszczak K. (1955), Wystawy rolnicze, „Rada Narodowa” 1955, nr 32.

Brzozowski Z. (1968), Efektywność niektórych form upowszechniania wiedzy rolniczej. Na podstawie badań ankietowych, „Nowe Rolnictwo”, nr 3.

Brzóska M. (1963), Agronom a problemy oświaty rolniczej, „Wieś Współczesna”, nr 7.

Chrzanowski J. (1961), Choroby i szkodniki buraka cukrowego. Z atlasem barwnym, Wydawnictwo Przemysłu Spożywczego i Lekkiego, Warszawa.

Chwiłowicz W. (1958), Uprawa roślin motylkowych na nasiona, PWRiL, Warszawa.

Chyliński J. (1966, zima), Zadania służby poradnictwa żywieniowego, „Poradnik Agronoma”.

Czytelnik z okolic Wołowa (1967), Coś nie gra w pracy agronoma, „Plon”, nr 9.

Gawłowski K. (1956a), Zadania służby agronomicznej, „Nowe Rolnictwo”, nr 5.

Gawłowski K. (1956b), Krytyczne uwagi o kierowaniu pracą służby agronomicznej, „Nowe Rolnictwo”, nr 8.

Gomułka W. (1956), Przemówienie wygłoszone na VIII Plenum KC PZPR, Książka i Wiedza, Warszawa.

Grajewski J. (1965), Doświadczenia woj. poznańskiego w podnoszeniu kwalifikacji agronomów gromadzkich, „Nowe Rolnictwo”, nr 6.

Gromadzkie rady narodowe a gospodarka rolna (1965), „Nowe Drogi”, nr 4.

Haman J. (1960–1961), Praca instruktora na odcinku mechanizacji rolnictwa, [w:] Korespondencyjny kurs „Metodyka pracy instruktorskiej”, SNTIiTR, Warszawa.

Hemmerling Z. (red.), (1990), Wieś polska 1944–1989. Wybrane problemy podmiotowości społecznej, życia politycznego, ekonomicznego, oświatowego, kulturalnego i religijnego, Warszawa.

Instrukcja w sprawie uprawnień i obowiązków agronomów gromadzkich, (1961), CZKR, PWRiL, Warszawa.

Jagielski Z. (1960), Pola zdalnie sterowane, „Trybuna Ludu”, nr 157.

Jaworowski P. (1968), Opinie rolników o zreorganizowanej gromadzkiej służbie rolnej, „Nowe Rolnictwo”, nr 21.

Jerzak M. (1967), Kierunki i efekty upowszechniania postępu rolniczego w pracy agronoma gromadzkiego, „Nowe Rolnictwo”, nr 5.

Kańtoch F. (1960–1961), Praca instruktora w kółku rolniczym i sekcjach, [w:] Korespondencyjny kurs „Metodyka pracy instruktorskiej”, SNTIiTR, Warszawa.

Kańtoch F. (1962), O doskonaleniu zawodowym i społecznym agronoma, „Nowe Rolnictwo”, nr 8.

Kańtoch F. (1967), Organizacja pracy agronoma w gromadzie, [w:] Korespondencyjny kurs „Wdrażanie postępu technicznego w rolnictwie”, CODK, Warszawa.

Kargol M. (1970), Organizacja i metody pracy służby rolnej w gromadzie, PWRiL, Warszawa.

Kargul A. (2004), O teorii i praktyce poradnictwa. Odmiany poradoznawczego dyskursu, PWN, Warszawa.

Karkoszka J. (1968, lato), Współdziałanie agronoma z Gromadzką Radą Narodową w realizacji planu gospodarczego, „Poradnik Agronoma”.

Kazimierski S. (1954), Powiatowe wystawy rolnicze, „Nowe Rolnictwo”, nr 5.

Kieda F. (1967), 60 tys. poletek pokazowych z roślinami pastewnymi, „Przegląd Hodowlany”, nr 5.

Kowalczyk S. (1968), Jak agronom powinien w gromadzie prowadzić szkolenie z zakresu podstaw racjonalnego nawożenia, „Nowe Rolnictwo”, nr 23.

Kuźma J. (1986), Doradztwo rolnicze, PWN, Warszawa.

Kuźma J. (1967), Skuteczność powszechnej oświaty rolników indywidualnych w Krakowskiem, „Nowe Rolnictwo”, nr 21.

Laskowski M. (1963), O współpracy agronoma z przodownikami wiejskimi, „Nowe Rolnictwo”, nr 19.

Leszczyński J. (1957a), Dwa problemy dotychczas nie rozwiązane, „Nowe Rolnictwo”, nr 1.

Leszczyński J. (1957b), O pełne wyniki agronomii społecznej, „Nowe Rolnictwo”, nr 11.

Lupa W. (1966, zima), Rola agronoma w ochronie roślin, „Poradnik Agronoma”.

Madej G. (1969), Gospodarstwo przykładowe podstawowym ogniwem w pracy agronoma, „Nowe Rolnictwo”, nr 17.

Maryniak S. (1968), Zadania zootechnika gromadzkiego, „Przegląd Hodowlany”, nr 17, s. 1.

Maziarz C. (1969), Pozaszkolna oświata rolnicza. Zarys teorii i praktyki, PZWS, Warszawa.

Maziarz C. (1974), Agronomia społeczna. Cz. 2. Elementy metodyki doradztwa rolniczego, PWN, Warszawa.

Maziarz C. (1986a), Rolnicy – potrzeby i możliwości oświatowe, [w:] Encyklopedia oświaty i kultury dorosłych, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1986.

Maziarz C. (1986b), Doradztwo rolnicze, [w:] Encyklopedia oświaty i kultury dorosłych, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź 1986.

Maziarz C. (red.), (1968), Metodyka pracy instruktorskiej w rolnictwie. Podręcznik dla agronoma gromadzkiego, praca zbiorowa pod red. C. Maziarza, PWRiL, Warszawa.

Mierzejewski S. (1966), O pracy agronoma gromadzkiego raz jeszcze, „Nowe Rolnictwo”, nr 15.

Mleczko F. W. (1965), O wsi i rolnictwie, Książka i Wiedza, Warszawa.

Pasierbiński Z., Gumowski B. (1966), Wystawy hodowlane w woj. szczecińskim, „Przegląd Hodowlany” nr 9.

Pawlikowski W. (1962), Agronom jako ośrodek myśli naukowo-technicznej na wsi, [w:] Agronom – jego funkcja społeczno-gospodarcza w rolnictwie i drogi działania, CZKR, Warszawa.

Powiatowe wystawy rolnicze – szkołą postępu w rolnictwie (1955), „Rada Narodowa”, nr 35.

Raczyk W. (1966), Ważniejsze zadania w produkcji zwierzęcej na lata 1966–1970, „Przegląd Hodowlany”, nr 9.

Rakowski K. (1964), Upowszechnianie racjonalnego odchowu i żywienia bydła, „Przegląd Hodowlany”, nr 3.

Sawicki M. (1970), Metody i środki pracy zootechnika gromadzkiego, „Przegląd Hodowlany”.

Skoczylas J. (1965), Kilka uwag o pracy agronomów gromadzkich, „Nowe Rolnictwo”, nr 4.

Stała czytelniczka (1967), Agronoma w gromadzie nie widzimy, „Plon”, nr 10.

Stelmach J. (1962), Agronomówki-agronomowie, „Życie Gospodarcze”, nr 30.

Stelmach J. (1963), Od instruktora rejonowego do agronoma, „Wieś Współczesna”, nr 5.

Strużek B. (1961), Pięcioletni plan rozwoju gospodarki narodowej, ZSL, Warszawa.

Symonowicz S. (1965), Oddziaływanie agronoma na rozwój plantacji roślin przemysłowych, „Nowe Rolnictwo”, nr 4.

Urban M. (1960–1961), Formy i metody pozaszkolnej oświaty rolniczej, [w:] Korespondencyjny kurs „Metody pracy instruktorskiej”, SITR, z. 11–12, Wrocław.

Urban M. (1961a), Poradnictwo rolnicze, „Nowe Rolnictwo”, nr 1.

Urban M. (1961b), Podstawy i metody poradnictwa rolniczego, PWRN, Wrocław.

Wadas W. (1960), O agronomówkach i agronomach, „Wieści”, nr 45.

Walendowski S. (1969), Szkolenie kadry mechanizatorskiej, „Mechanizacja Rolnictwa”, nr 4.

Współpraca kółek rolniczych i spółdzielczości mleczarskiej w rozwoju hodowli bydła (1967), „Plon”, nr 5.

Zgirski A. (1965), Uwagi na temat systemu organizacji i metodyki doskonalenia zawodowego agronomów gromadzkich, „Nowe Rolnictwo”, nr 1.

Zgirski A. (1967, lato) Agronomówka – miejsce pracy agronoma, „Poradnik Agronoma”.




Bookmark and Share




ISSN 1429-186X (print)
ISSN 2391-7571 (online)

Partnerzy platformy czasopism