Osobowość seniora – dylemat ciągłości w świecie ponowoczesnym

Abstract

Tematem artykułu jest osobowość seniora w świecie ponowoczesnym. Autorka ukazała koncepcje ciągłości i nieciągłości osobowości osób starszych w dobie przemian czasów współczesnych. Ponowoczesność i zmiany dokonujące się w społeczeństwie to coraz częściej badane zjawiska. Transformacje społeczne, na które składają się zarówno zmiany kulturowe, jak i technologiczne czy społeczne dotykają osoby starsze, które na nowo muszą odnaleźć się w rzeczywistości, tak różnej od dotąd im znanej. Poszanowanie mądrości osób starszych i hołd dla historii nie są tak oczywistymi wartościami jak kilka lat temu. Koncepcje opisujące ciągłość osobowości człowieka starszego traktują o tym, iż człowiek posiada te same cechy przez całe życie (ciągłość) bądź jego osobowość zmienia się przez liczne kryzysy czy czynniki zewnętrze oddziaływujące na osobowość (nieciągłość). To, w jaki sposób osoba starsza dostosuje się do realiów ponowoczesności, wpływa na jego pozytywne lub negatywne starzenie się.