Edukacja dorosłych we Włoszech na przełomie XX i XXI wieku
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2013.020Słowa kluczowe
edukacja dorosłych we Włoszech, edukacja emigrantów we WłoszechAbstrakt
Włochy wśród państw rozwiniętych, mają jeden z najniższych poziomów wykształcenia ludności. Po II wojnie światowej rząd prowadził walkę z analfabetyzmem, który był powszechny szczególnie na południu kraju i na wyspach. Edukacja dorosłych obejmuje tzw. grupy priorytetowe. Obok młodocianych są to więźniowie i obcokrajowcy. Jednak podjęcie decyzji o uczeniu się w instytucjach nie jest łatwe. W wielu przypadkach rozpoczęciu edukacji towarzyszą oczekiwania lepszej pozycji zawodowej i społecznej, lepszych zarobków. Pozostaje również pytanie (niepewność) kiedy zacząć? Gdzie zacząć? Czego się uczyć? Obecnie prowadzi się we Włoszech dyskusję na temat integracji systemów edukacji dorosłych. Konieczne jest opracowanie programu zintegrowanego, obejmującego różne grupy: o wysokim poziomie wykształcenia, dobrze przygotowane do edukacji ustawicznej (w tym przez Internet), o niskim poziomie wykształcenia, które (mimo to) radzą sobie z wyborem ofert edukacyjnych oraz najsłabszą – wymagającą wsparcia i pomocy w wyborze kursów, szkoleń i w ich kontynuacji. Edukację dorosłych we Włoszech cechuje indywidualne podejście do jej uczestników, można mówić o edukacji przez ugodę i wybór. Podstawą działania jest jednostka wraz z jej problemami, potrzebami, oczekiwaniami i zainteresowaniami. Badania nad edukacją ujawniają rolę grup skupiających jednostki o podobnych zainteresowaniach, potrzebach i umiejętnościach. Owe grupy stają się bazą dla opracowania projektów działań edukacyjnych i programów pracy. Instytucje edukacji dorosłych to głównie Centra Edukacji Permanentnej (Centro educazione permanente) w poszczególnych miejscowościach. Ważną rolę odgrywają również Prowincjonalne Centra Edukacji Dorosłych (Centri Provinciali per L’Istruzione degli Adulti), Uniwersytety Trzeciego Wieku oraz biblioteki.
Bibliografia
Appunti Critici Sulla Formazione Continua in Italia (2008), „Enaip Formazione & Lavoro” N. 3.
Czerniawska O. (1996), Edukacja dorosłych we Włoszech. Wybrane problemy, Łódź.
Czerniawska O. (2007), Nowe drogi andragogiki i gerontologii, Łódź.
Czerniawska O. (2007), Szkice z andragogiki i gerontologii, Łódź, s. 181–195.
Czerniawska O. (2007), Edukacja dorosłych we Włoszech wobec emigrantów, w: A. Fabiś, Myślenice, s. 265–275.
Favoro G., I Centri interculturali in Italia di mediazione e de sambiotra culturale, „Adultita” N. 11, pag. 212–220.
Il lifelong learning e l’educazione degli adulti in Italia e in Europa (2010), „Quadermo” N. 9,Rapporto sul Lifelong learning in Italia e sulla formazione al. volontariato comme opportunita di educazione continua, 2004.
Rapporto annuale sulla Formazione continua, 2010.
Życie i uczenie się dla pomyślnej przyszłości. Siła uczenia się dorosłych (2008). UNESCO Contiutea VI, Radom.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 494
Liczba cytowań: 0