Fenomenografia i jej poznawcze konsekwencje w świetle projektu na temat doświadczeń edukacyjnych dorosłych. Refleksja badacza

Abstrakt

Głównym celem niniejszego tekstu jest rekonstrukcja głównych założeń fenomoenografii jako metody stosowanej w badaniach edukacyjnych. Odnosząc się publikacji Ferenca Martona – twórcy tej metody – autorka stara się wyróżnić główne kwestie, na które warto zwrócić uwagę badaczy, którzy chcą realizować swoje projekty w tej właśnie perspektywie. Co więcej, odwołując się do własnych doświadczeń badawczych obejmujących problem uczenia się dorosłych, ujawnia refleksje na temat fenomenografii. Zdaniem autorki artykułu istnieje kilka poznawczych konsekwencji stosowania tej metody w projektach, które jednocześnie kształtują jej potencjał. Po pierwsze, w naturze fenomenografii nie jest dzielenie świata naszych doświadczeń na biały i czarny, ale raczej definiowanie jego znaczenia przez pryzmat rożnych odcieni doświadczanego zjawiska. Po drugie, różnica w doświadczaniu świata przez podmioty jest pochodną kultury, w której funkcjonujemy. Po trzecie, fenomenografia nie tylko rekonstruuje praktyki społeczne, ale jednocześnie pokazuje, że istnieje na nie społeczne zapotrzebowanie.