Szyfr Stanisława Lubienieckiego
DOI:
https://doi.org/10.12775/OiRwP.2019.09Słowa kluczowe
Stanisław Lubieniecki młodszy (1623–1675), kryptografia, bracia polscyAbstrakt
Artykuł zawiera omówienie klucza szyfrowego, który znajduje się w materiałach po Stanisławie Lubienieckim młodszym (1623–1675), przechowywanych w Zbiorach Specjalnych Uniwersytetu w Amsterdamie. Szyfr zachował się jedynie w brudnopisie i nie jest pewne, czy był wykorzystywany. Artykuł podejmuje także próbę wskazania, do czego Lubienieckiemu mógł ten szyfr posłużyć.
Bibliografia
Źródła archiwalne
Zbiory Specjalne Uniwersytetu w Amsterdamie, sygn. OTM: hs. Ar 53
Opracowania
Kahn D., Łamacze kodów. Historia kryptologii, tł. B. Kołodziejczyk, Warszawa 2004
Kowalik J., Szwedzka korespondencja Stanisława Lubienieckiego, OiRwP, 47, 2003, s. 177–190
Mendes da Costa M. B., Berg J., Bibliotheek der universiteit van Amsterdam. Catalogus der handschriften. VII, De handschriften, krachtens bruikleencontract in de universiteitsbibliotheek berustende, Amsterdam 1923
Tazbir J., Księgozbiór Stanisława Lubienieckiego, „Rocznik Biblioteki Narodowej”, 4, 1968, s. 197–223
Tazbir J., Stando lubentius moriar. Biografia Stanisława Lubienieckiego, Warszawa 2004
Tazbir J., Stanisław Lubieniecki. Przywódca ariańskiej emigracji, Warszawa 1961
Tazbir J., Wiersze Stanisława Lubienieckiego, „Przegląd Humanistyczny”, 9, 1965, 2, s. 113–122
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 355
Liczba cytowań: 0
