Semantyczny paradygmat kategorii przypadka i jego wykładniki formalne (z perspektywy języków polskiego i macedońskiego)
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2020.003Słowa kluczowe
predykat, argument, rola semantyczna, referencjaAbstrakt
Autorka analizuje paradygmat przypadków w językach polskim oraz macedońskim i stwierdza, że paradygmat ten, kontynuując starą tradycję języków klasycznych, składa się z trzech różnych segmentów: przypadków adwerbalnych, przypadka adnominalnego (Genetiw) i przypadka „deontycznego” (Wokatiw); rdzeniem zbioru adwerbalnego jest trio N-D-A – potwierdzenie antropocentrycznego charakteru języka.
Bibliografia
Fillmore Ch., 1968, The case for case, w: Universals in linguistic theory, In: E. Bach, R. T. Harms (eds.), R. Harms, New York, s. 1–88.
Grochowski M., 1975, Środek czynności w strukturze zdania, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolinskich.
Grochowski M., Kisiel A., Żabowska M., 2014, Słownik gniazdowy partykuł polskich, Kraków: Polska Akademia Umiejętności.
Isačenko A.V., 1948, О призывной функции языка, Recueil linguistique de Bratislava, vol. 1, Bratislava: Rovnost, s. 45–57.
Jakobson R., 1957, Shifters, Verbal Categories and the Russian Verb, Massachusetts: Harvard University Press.
Kuryłowicz J., 1948, Les structures fondamentales de la langue: groupe et proposition, Studia Philosophica 3, s. 203–209.
Laskowski R., 1999, Kategorie morfologiczne języka polskiego, w: R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel (red.): Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia, Warszawa: PWN, s. 151–224.
Topolińska Z., 1973, VOCATIVUS – kategoria gramatyczna, Otázky slovanské syntaxe III, s. 269–274.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 661
Liczba cytowań: 0
