Ofiarniczy wymiar Eucharystii podstawą jej więzi z misterium Chrystusa i życiem chrześcijańskim

Abstrakt

Ofiara Chrystusa jest najpierw duchową ofiara Jego życia dla Ojca i braci, na krzyżu staje się ofiarą krwawą, nie przestając być ofiarą Jego bosko-ludzkiego serca (ducha), a dzięki ekonomii sakramentalnej jest ona aktualizowana na ołtarzach świata, aby przyłączyć duchowe ofiary wiernych. Całe życie chrześcijanina ma stawać się ofiarą duchową, czyli kultem w Duchu i w prawdzie w łączności z ofiarą eucharystyczną. Wszystko, co Jezus uczynił, powiedział i wycierpiał, miało na celu na nowo skierować człowieka do jego pierwotnego powołania. Ten cel przechowywany jest i przekazywany w Eucharystii, zwłaszcza dzięki jej wymiarowi ofiarniczemu. Eucharystia nie jest ozdobnikiem życia chrześcijańskiego, ale źródłem przemiany życia, a tym samym miejscem realizacji „kultu w Duchu i prawdzie (J 4, 24) oraz kultu Boga z Logosem i na wzór Logosu w podporzadkowaniu życia Bogu (Rz 12, 1). Na tej podstawie widać wyraźnie, że ponowne odkrywanie ofiarniczego wymiaru Eucharystii przyczynia się do jej większego powiązania z misterium Chrystusa i życiem chrześcijańskim.