Świadectwo jako kategoria moralna – droga naśladowania Chrystusa w życiu i męczeństwie bł. biskupa Michała Kozala

Abstrakt

W encyklice Veritatis splendor św. Jan Paweł II stwierdził, że „poprzez życie moralne wiara staje się wyznaniem nie tylko wobec Boga, ale także przed ludźmi: świadectwem”. Odwołując się do świadectwa miłości, jakie Jezus złożył umierając na krzyżu, papież wyjaśniał dalej, że jest ono „wzorem świadectwa, jakie składa uczeń powołany, by iść tą sama drogą. (…) Zgodnie z wymogami ewangelicznego radykalizmu miłość może doprowadzić wierzącego aż do najwyższego świadectwa męczeństwa” (VS 89), dodając zarazem, że męczeństwo to znak świętości Kościoła (VS 93). Świadectwo składane przez ucznia Chrystusa jawi się tutaj jako kategoria moralna opisująca i charakteryzująca życie chrześcijanina. Powołanie wierzącego do naśladowania Chrystusa, stawania się Jego uczniem, realizowanie powołania do świętości oznacza wezwanie do świadectwa składanego poprzez życie moralne. Jego najbardziej radykalnym przejawem jest męczeństwo. Doskonale tę zależność widać i znalazło to potwierdzenie na przykładzie życia i męczeńskiej drogi, którą błogosławiony biskup Michał Kozal przeszedł przez więzienia i obozy, aż po ten w Dachau, gdzie poniósł męczeńską śmierć. Upodobnienie do Jezusa, które jest wewnętrznym wymogiem ucznia Pana, ma charakter normatywny: staje się zasadą życia moralnego świadka Chrystusa. Jego wiara, jego opowiedzenie się za Jezusem ma stać się świadectwem.