Przepowiadanie słowa Bożego podczas nabożeństw ludu Bożego

Autor

DOI:

https://doi.org/10.12775/TiCz.2019.042

Słowa kluczowe

przepowiadanie, słowo Boże, nabożeństwa ludowe

Abstrakt

Artykuł omawia najpierw relację nabożeństw ludu Bożego do liturgii, podkreślając, istniejące między nimi różnice oraz fakt, że nie ma między nimi żadnej konkurencji, a raczej zachodzi pożądana komplementarność. Nabożeństwa przygotowują do liturgii i pomagają w pogłębieniu jej przeżywania. Omówione jest także specyfika przepowiadania słowa Bożego podczas nabożeństw ludu Bożego, która decyduje o tym, że przepowiadanie podczas liturgii określane jest terminem „homilia”, a przepowiadanie podczas nabożeństw ludu Bożego nazywane jest „kazaniem”. Na specyfikę tego ostatniego wpływ zarówno pozaliturgiczny kontekst przepowiadania, jak też rozszerzony podmiot posługi słowa, czyli osoby upoważnione do przepowiadania, a także język, który może być swobodniejszy niż język homilii.

Biogram autora

Henryk Sławiński - Papieski Uniwersytet Jana Pawła II w Krakowie

ks. dr hab. Henryk Sławiński, profesor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, homileta i pedagog. Wykładowca na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie i w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy św. Rodziny. Redaktor naczelny kwartalnika „Polonia Sacra”. Przewodniczący Stowarzyszenia Homiletów Polskich, członek stowarzyszenia "Fides et Ratio", członek Komisji Języka Religijnego PAN, członek Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Autor kilkunastu książek i kilkudziesięciu artykułów naukowych i publicystycznych. Mieszka w Krakowie.

Bibliografia

Źródła

Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini (30.09.2010), AAS 102 (2010), s. 681-787.

Franciszek, Evangelii gaudium (24.11.2013), AAS (2013), s. 1019-1137.

Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 1994.

Kodeks prawa kanonicznego, Poznań 1983.

Konferencji Episkopatu Polski. Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Wskazania Konferencji Episkopatu Polski dotyczące homilii mszalnej (21.11.2017), http://episkopat.pl/biskupi-homilie-powinny-byc-kazdorazowo-starannie-przygotowywane/ (aktualizacja: 17.02.2018).

Kongregacja ds. Duchowieństwa, Papieska Rada ds. Świeckich, Kongregacja Nauki Wiary, Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Kongregacja ds. Biskupów, Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów, Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Papieska Rada ds. Interpretacji Tekstów Prawnych, Instrukcja o niektórych aspektach dotyczących współpracy wiernych świeckich w ministerialne posłudze kapłanów, „Ecclesiae de mysterio” (15.08.1997), AAS 89 (1997), s. 852-877, tekst polski, „L’Osservatore Romano”, wyd. pol., 12 (1998), s. 30-40.

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, Zasady i wskazania (17.12.2001), Poznań 2003.

Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Piąta instrukcja „dla poprawnego wprowadzenia konstytucji Soboru Watykańskiego Drugiego o liturgii świętej” (art. 36). Stosowanie języków narodowych przy wydawaniu ksiąg rzymskiej liturgii. Liturgiam authenticam (28.03.2001), „Notitiae” 37 (2001), s. 120-174.

Paweł VI, Adhortacja apostolska Evangelii nuntiandi (8.12.1975), AAS 68 (1976), s. 5-76.

Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym, Dei Verbum (18.11.1965).

Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym, Dei Verbum (18.11.1965).

Sobór Watykański II, Konstytucja o liturgii świętej, Sacrosanctum Concilium (4.12.1963).

V Conferencia General del Episcopado Latinoamericano y del Caribe, Documento de Aparecida (13-31.05.2007), Aparecida 2007.

Literatura przedmiotu

Arens H. Die Predigt als Lernprozess, München 1972.

Cichy S., Pobożność ludowa, http://analizy.biz/apologetyka/index.php-option=com_content&task=view&id=845&Itemid=50.htm (aktualizacja: 17.02.2018).

Brzeziński D., Sakramentalność słowa Bożego w świetle adhortacji apostolskiej Benedykta XVI, Verbum Domini, „Liturgia Sacra” 17 (2011), nr 1, s. 15–23.

Franciszek, Do bractw kościelnych o pobożności ludowej, http://www.opoka.org.pl/aktualnosci/news.php?id=47639&s=opoka, Watykan, 05.05.2013 (aktualizacja: 17.02.2018).

Misiaszek K., Charakter języka katechezy, w: Język katechezy, red. R. Przy¬bylska, W. Przyczyna, Tarnów 2008, s. 52-69.

Nadolski B., Leksykon liturgii, Pallottinum, Poznań 2006.

Nadolski B., Pobożność ludowa a liturgia, „Communio” 7 (1987) 6, s. 91-106.

O’Collins G., Farrugia E.G., Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych z indeksem angielsko - polskim, Wydawnictwo WAM, Kraków 2002.

Przybyłowski J., Duszpasterskie wyzwania Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, „Seminare” 20 (2004), s. 145-162.

Sławiński H., O możliwości i konieczności mówienia o Niewyrażalnym, „Studia Włocławskie”, t. 19 (2017), s. 319-332.

Sławiński H., Problem języka w nauczaniu religii wśród młodzieży, „Ateneum Kapłańskie” 626 (2013), z. 1, t. 161, s. 109-128.

Sławiński H., Troska Kościoła o poprawę jakości homilii: od synodu o Eucharystii i Sacramentum Caritatis do synodu o słowie Bożym i Verbum Domini, „Colloquia Theologica Ottoniana” 2012, nr 1, s. 37-62.

Sławiński H., Wkład papieża Franciszka w język nowej ewangelizacji, w: Nowa ewangelizacja. Język - teologia - kultura, red. M. Nowak, W Przyczyna (Teolingwistyka 13), Tarnów 2017, s. 231-255.

Taras P., Religijność ludowa w Kościele katolickim, „Communio” 7 (1987) 6, s. 14-19.

Twardy J., Aktualizacja słowa Bożego w kaznodziejstwie, Przemyśl 2009

Watykan: nowy dokument o pobożności ludowej (9.04.2002), https://ekai.pl/watykan-nowy-dokument-o-poboznosci-ludowej/ (aktualizacja: 17.02.2018).

Teologia i Człowiek

Pobrania

Opublikowane

2019-12-24

Jak cytować

1.
SŁAWIŃSKI, Henryk. Przepowiadanie słowa Bożego podczas nabożeństw ludu Bożego. Teologia i Człowiek [online]. 24 grudzień 2019, T. 48, nr 4, s. 51–69. [udostępniono 20.11.2024]. DOI 10.12775/TiCz.2019.042.

Numer

Tom 48 Nr 4 (2019)

Dział

Artykuły

Licencja

CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.

  • Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
  • Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
  • Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony

PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>

Statystyki

Liczba wyświetleń i pobrań: 517
Liczba cytowań: 0