The phenomenon of the conciliar reform of the rites of the consecration of virgins

Abstrakt

Fenomen soborowej reformy obrzędów konsekracji dziewic

Mało znany jest fakt, że w Kościele istnieje konsekracja kobiet świeckich, czyli specjalny obrzęd liturgiczny, podczas którego kobieta składa przyrzeczenie, że będzie żyła w dozgonnej czystości dla Królestwa Bożego. W zamyśle Kościoła obrzęd ten przeznaczony jest przede wszystkim dla kobiet niezrzeszonych w żadnych Instytutach ani wspólnotach, ale żyjących indywidualnie i prowadzących świecki tryb życia. Warunkiem dopuszczenia do tego obrzędu przez biskupa jest to, że kobieta nie zawarła małżeństwa ani nie żyła w stanie przeciwnym czystości. W dopuszczeniu do konsekracji dziewic świeckich, pozostających w świecie i wykonujących swoje prace zawodowe i społeczne, wyraża się cała nowość obecnych obrzędów. Po ośmiu wiekach od czasu zaprzestania praktyki konsekracji dziewic świeckich Kościół, kierowany duchem czasu, wraca do swojej dawnej tradycji i przywraca obrzęd konsekracji „ich pierwotnym właścicielom”, czyli kobietom świeckim. Można odnowione obrzędy konsekracji uznać za szczególny wyraz szacunku dla kobiety, której godność jest niekiedy obrażana przez społeczność zdominowaną mitami hedonizmu i konsumpcji. Autor zajmuje się tożsamością i charakterem diecezjalnym stanu dziewic jako typowym dla tej formy życia konsekrowanego. Porusza ponadto zagadnienia związane z warunkami dopuszczenia kobiet do konsekracji, założeniami teologicznymi obrzędu oraz formą jego sprawowania.