Eklezjalne znamiona życia konsekrowanego
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2019.027Słowa kluczowe
życie konsekrowane, Kościół, „sentire cum Ecclesia”, akt konsekracji, „Vita consecrata”, rady ewangeliczneAbstrakt
Życie konsekrowane to oddanie swego życia na służbę Bogu dla dobra Kościoła. Dlatego ważne jest dostrzeganie eklezjalnego znamienia tej drogi życiowej. To konsekracja określa właściwe miejsce osób konsekrowanych we wspólnocie Kościoła. Przez profesję osoba konsekrowana poświęca się Kościołowi, zobowiązując się do ochotnej służby na wzór Chrystusa, konsekrowanego przez Ojca i posłanego, aby spełnić misję. To powołanie jest także misją Kościoła w świecie, w duchu radykalizmu rad ewangelicznych. To poświęcenie dla chwały Boga, budowanie Kościoła i zbawienia świata z jedoczesnym pragnieniem osiągnięcia doskonałej miłości w służbie Królestwa Bożego.
Kościół święty zawsze i z uznaniem patrzy na doniosłość życia konsekrowanego. Dotyczy to zarówno przeszłości, jak i teraźniejszości, a jednocześnie także nadziei ku przyszłości. To nie tylko dzieła i znaki posługi, ale przede wszystkim współtworzenie Kościoła, w ramach trzech stanów. To jest de facto współkonstytuowanie Kościoła, bo życie konsekrowane przynależy do jego struktury. Ma w nim źródło, istnienie i ostatecznie jest dla Kościoła. Będąc z Kościoła, w Kościele i dla Kościoła stan życia konsekrowanego powołany jest do życia duchowością komunii „sentire cum Ecclesia”.
Bibliografia
Agbanou V. K., Le discours eschatologique de Matthieu 24–25; tradition et redaction, Paris 1983.
Balthasar von, H. U., Świadectwo i wiarygodność, „Communio” 9(1989), nr 6, s. 107–114.
Bar J. R., Kałowski J., Prawo o instytutach życia konsekrowanego, Warszawa 1985.
Barclay W., Flesh and Spirit, London 1962.
Benedykt XVI, Encyklika Spe salvi, Città del Vaticano 2007.
Bonnet G., Au nom de la Bible et de l’Evangile, quelle morale, Paris 1978.
Bouwmeester W., L’alleanza nella Bibbia, Bari 1972.
Bultmann R., Theologie des Neuen Testaments, Tubingen 1977.
Caffarra C., Viventi in Cristo, Milano 1981.
Ciardi F., Spunti di lettura ecclesiologica della „Vita consecrata”, w: Vita consecrata. Una prima lettura teologica, Milano 1996, s. 55–105.
Collange J.-F., De Jesus a Paul: L’etique du Nouveau Testament, Geneve 1980.
Denzinger H., Schonmetzer A., Enchiridion symbolorum, definitionum et declarationum de rebus fidei et morum, Freiburg im Br. 1976.
Durrwell F.-X., „:Siete stati chiamati”, w: Chiamati alla liberta. Saggi di teologia morale in onore di Bernard Haring, red. H. Boelaars, R. Tremblay, Roma 1980, s. 7–22.
Faux J.-M., La foi du Nouveau Testament, Bruxelles 1977.
Feuillet A., Le caractere universel du jugement et la charite sans frontieres en Mt 25,31–46. „Nouvelle revue theologique” 102(1980), s. 179–196.
Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et exsultate, Città del Vaticano 2018.
Franciszek, Encyklika Lumen fidei, Città del Vaticano 2013.
Gnilka J., Il Vangelo di Matteo, t. 2, Brescia 1991.
Godijn H. P. M., Życie zakonne w naszych czasach, w: Ludzie – wiara – Kościół. Analizy socjologiczne, Warszawa 1966, s. 242–260.
Grabska S., Comment lire les lettres de Saint Paul pour utiliser son enseignement dans la theologie morale contemporaine, „Studia Moralia” 13(1975), s. 41–65.
Gryglewicz F., Eschatologiczne aspekty listów katolickich, w: Materiały pomocnicze do wykładów z biblistyki, t. 8: Biblia o przyszłości, red. L. Stachowiak, R. Rubinkiewicz, Lublin 1987, s. 105–126.
Holotik G., Die pneumatische Note der Moraltheologie. Ein erganzender Beitrag zu gegenwartigen Bemuhungen im Rahmen der katholischen Sittlichkeitslehre, Wien 1984.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Catechesi tradendae, Città del Vaticano 1979.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Christifideles laici, Città del Vaticano 1988.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Africa, Città del Vaticano 1995.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Ecclesia in Europa, Città del Vaticano 2003.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Pastores dabo vobis, Città del Vaticano 1992.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia, Città del Vaticano 1984.
Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Redemptoris donum, Città del Vaticano 1984. Jan Paweł II. Adhortacja apostolska Vita consecrata. Città del Vaticano 1996.
Jan Paweł II, Duch Święty źródłem darów i charyzmatów w Kościele, 27.02.1991, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Duch Święty, Kraków – Ząbki 1999, s. 263–267.
Jan Paweł II, Encyklika Dives in misericordia, Città del Vaticano 1980.
Jan Paweł II, Encyklika Dominum et Vivificantem, Città del Vaticano 1986.
Jan Paweł II, Encyklika Evangelium vitae, Città del Vaticano 1995.
Jan Paweł II, Encyklika Fides et ratio, Città del Vaticano 1998.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptor hominis, Città del Vaticano 1979.
Jan Paweł II, Encyklika Redemptoris missio, Città del Vaticano 1990.
Jan Paweł II, Encyklika Slavorum Apostoli, Città del Vaticano 1985.
Jan Paweł II, Encyklika Ut unum sint, Città del Vaticano 1995.
Jan Paweł II, Encyklika Veritatis splendor, Città del Vaticano 1993.
Jan Paweł II, Kościół jako wspólnota bogata w Charyzmaty, 24.06.1992, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 134–138.
Jan Paweł II, List apostolski Mulieris dignitatem, Città del Vaticano 1988.
Jan Paweł II, List apostolski Novo millennio ineunte, Città del Vaticana 2001.
Jan Paweł II, List do kobiet A ciascuna di voi, Città del Vaticano 1995.
Jan Paweł II, List do Młodych Parati semper, Città del Vaticano 1985.
Jan Paweł II, Szczególna postać teologii wyzwolenia w Europie. Przemówienie do uczestników Kongresu Teologów Europy Środkowo-Wschodniej, Częstochowa, 15.08.1991, „L’Osservatore Romano” 12 (1991), nr 8, s. 33–36.
Jan Paweł II, Świadectwo życia w Chrystusie w Kościele – wspólnocie prorockiej, 20.05.1992, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II. Kościół, Kraków – Ząbki 1999, s. 124–127.
Jan Paweł II, „Tak” Chrystusowi, „tak” Kościołowi. Homilia podczas spotkania z pielgrzymami na Jasnej Górze, 4.06.1997, „L’Osservatore Romano” 18(1997), nr 7, s. 39–40.
Jan Paweł II, Trudny dar wolności. Homilia podczas Mszy św. w kaplicy Cudownego Obrazu. Częstochowa, 13.06.1987, „L’Osservatore Romano” 8(1987), nr 5 bis, s. 9.
Jan Paweł II, Wymiary życia konsekrowanego. 26.10.1994, w: Katechezy Ojca Świętego Jana Pawła II, Kościół. Kraków – Ząbki 1999, s. 411–414.
Katechizm Kościoła Katolickiego, Poznań 2002.
Kongregacja Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Rozpocząć na nowo od Chrystusa. Odnowione zaangażowanie życia konsekrowanego w trzecim tysiącleciu. Instrukcja, Poznań 2002.
Kruszyłowicz B., Wymiar eklezjalny życia konsekrowanego, w: Communio consecrata, red. K. Wójtowicz, Kraków 2002, s. 116–125.
Kudasiewicz J., Cechy specyficzne etosu biblijnego, w: W nurcie zagadnień posoborowych, t. 14: Chrześcijańska duchowość, red. B. Bejze, Warszawa 1981, s. 61–88.
Ladaria L. F., Antropologia teologica, Roma – Casale Monferrato 1986.
La Potterie I. de, Le Paraclet. W: I. de La Potterie, S. Lyonnet, La vie selon l’Esprit, conditio du chretien, Paris 1965, s. 85–105.
Lazure N., Les valeurs morales de la theologie johannique (Evangile et Epitres), Paris 1965.
Liszka P., Charyzmatyczna moc życia zakonnego, Wrocław 1996.
Mongillo D., Stałe nawrócenie i asceza. Ponowne odkrycie i nowa ocena terminów, w: Perspektywy i problemy teologii moralnej, red. G. Angelini i inni, Warszawa 1982, s. 167–181.
Mussner F., La Lettera ai Galati, Brescia 1987.
Muszyński H., „Prawda” jako termin teologiczny w pismach św. Jana, w: Egzegeza Ewangelii św. Jana, red. F. Gryglewicz, Lublin 1976, s. 141–159.
Parzyszek C., Przesłanie Jana Pawła II o życiu konsekrowanym, „Ateneum Kapłańskie” 149(2007), z. 1 (590), s. 67–82.
Paweł VI, Adhortacja apostolska Evangelica testificatio, Città del Vaticano 1971.
Pin E., Apostolskie zgromadzenia zakonne wobec przemian socjo-kulturowych. Rozważania socjologiczne, w: Ludzie – wiara – Kościół. Analizy socjologiczne, Warszawa 1966, s. 287–307.
Prete B., Dati e caratteristiche della antropologia giovannea, w: L’antropologia biblica e morale. Atti del Io Congresso dei Biblisti e Moralisti dell’Italia Meridionale (Castellamare 1–2 giugno 1971), Napoli 1972, s. 817–870.
Schnackenburg R., Nauka moralna Nowego Testamentu, Warszawa 1983.
Selwyn E. G., Eschatology of 1 Peter, w: The Background of the New Testament and its Eschatologu. Studies in honour C. H. Dodd, Cambridge 1964, s. s. 532–554.
Selwyn E. G., The First Epistle of St. Peter, London 1958.
Sobór Watykański II, Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, w: Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002, s. 104–163.
Sobór Watykański II, Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes, w: Konstytucje, dekrety, deklaracje, Poznań 2002, s. 526–606.
Tremblay R., L’„innalzamento” del Figlio, fulcro della vita morale, Roma 2001.
Vogels W., God’s Universal Covenant. A Biblical Study, Ottawa 1979.
Wattiaux H., Engagement de Dieu et fidelite du chretien. Perspectives pour une theologie morale fondamentale, Louvain-la-Nevue 1979.
Weismayer J., Pełnia życia. Zarys historii i teologii chrześcijańskiej duchowości, Kraków 1993.
Wendland H.-D., Etica del Nuovo Testamento, Brescia 1975.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 759
Liczba cytowań: 0
