Przepowiadanie z humorem
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2016.047Słowa kluczowe
humor, przemawianie publiczne, relacje społeczne, kazanie, homiliaAbstrakt
Humor to zdolność dostrzeżenia inkongruencji czyli braku odpowiedniości. Pełni on wiele pożytecznych funkcji w życiu człowieka i społeczności ludzkich. Jego stosowanie zalecają specjaliści od komunikacji międzyludzkiej. Elementy humoru występują w Biblii. Istnieją też przekonujące argumenty, że Jezus miał wysokie poczucie humoru. W historii kaznodziejstwa istniały ambiwalentne postawy wobec wykorzystywania humoru na ambonie. Obecnie zarówno teolodzy, jak i specjaliści od retoryki i komunikacji międzyludzkiej zalecają przemawianie z humorem i uśmiechem, o ile tylko pozwalają na to okoliczności.Humor to zdolność dostrzeżenia inkongruencji czyli braku odpowiedniości. Pełni on wiele pożytecznych funkcji w życiu człowieka i społeczności ludzkich. Jego stosowanie zalecają specjaliści od komunikacji międzyludzkiej. Elementy humoru występują w Biblii. Istnieją też przekonujące argumenty, że Jezus miał wysokie poczucie humoru. W historii kaznodziejstwa istniały ambiwalentne postawy wobec wykorzystywania humoru na ambonie. Obecnie zarówno teolodzy, jak i specjaliści od retoryki i komunikacji międzyludzkiej zalecają przemawianie z humorem i uśmiechem, o ile tylko pozwalają na to okoliczności.Bibliografia
Arbuckle G.A., Laughing with God. Humor, Culture, and Transformation, Liturgical Press, Collegeville, MN 2008.
Berchmans B.M., Umorismo, w: Dizionario di Omiletica, red. M. Sodi, A.M. Triacca, Velar, Torino–Bergamo 1998, s. 1640–1643.
Blackburn S., Oksfordzki słownik filozoficzny, Książka i Wiedza, Warszawa 2004.
Burghardt W.J., Preaching. The Art and the Craft, Paulist, New York–Mahwah, NJ 1987.
Clowns without borders, http://www.clownswithoutborders.org/ (dostęp:20.06.2016).
Drakeford John W., Humor in Preaching, Publisher: Zondervan, Grand Rapids, Michigan, 1986.
Hoch A.I., Fénelon François Salignac de la Mothe, [w:] Concise Encyclopedia of Preaching, red. W.H. Willimon, R. Lisher, Louisville, KY 1995, s. 136–137.
Hofmeister A.S., „Jeder lacht in derselben Sprache“, „Die Tegespost“ 72 (2016), s. 8.
Homann U., Das Christentum und der Humor, http://www.ursulahomann.de/DasChristentumUndDerHumor/komplett.html (dostęp: 12.01.2009).
Janeczek S., Popielski K., Humor, w: Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 4, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, red. A. Maryniarczyk i in., Lublin 2003, s. 669–672.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, Kapłan głosiciel słowa, szafarz sakramentów i przewodnik wspólnoty w drodze do trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa (19.03.1999), Biblos, Tarnów [1999].
Kucharska E., Przyczyna W., Czy podczas kazania jest miejsce na (u)śmiech, „Współczesna Ambona” 2 (2000), s. 184–189.
Martin J., Między niebem a radością. Humor i śmiech sednem życia duchowego, tł. Edyta Stępkowska, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 2012, s. 74.
Paweł VI, Adhortacja o radości chrześcijańskiej, Gaudete in domino (9.05.1975), „Wiadomości Archidiecezjalne Katowice” 8 (1988), s. 313–336.
Pilch J.J., Słownik kultury biblijnej, Częstochowa 2004.
Świat humoru, red. S. Gajda, D. Brzozowska, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2000.
Thiele M., Geistliche Beredsamkeit. Reflexionen zur Predigtkunst, Kohlhammer, Stuttgart 2004.
Waznak R.P., The Catechism and The Sunday Homily, “America” 171 (1994) nr 12, s. 19–21.
Willimon W.H., Humor, w: Concise Encyclopedia of Preaching, red. W.H. Willimon, R. Lisher, Westminster John Knox Press, Louisville, KY 1995, s. 262–264.
Wiszniewski A., Jak przekonująco mówić i przemawiać, Warszawa–Wrocław 1994, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 74–75.
Wołyniec W., Humor, w: Leksykon duchowości katolickiej, red. M. Chmielewski, Wydawnictwo M, Lublin–Kraków 2002, s. 324–325.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1134
Liczba cytowań: 0
