Przebudzenie muzułmańskie a świat chrześcijański. Pragmatyka dialogu międzyreligijnego w porewolucyjnym Iranie

Abstrakt

Rewolucja islamska w Iranie pociągnęła za sobą konieczność przebudowy systemu politycznego oraz redefiniowania pozycji państwa w otoczeniu międzynarodowym. Użytecznym narzędziem prowadzenia polityki wewnętrznej oraz zewnętrznej stał się dialog międzyreligijny. W systemie politycznym Iranu dialog międzyreligijny nabrał charakteru pragmatycznego, a jego rozumienie w dużym stopniu warunkowały zmiany społeczne i polityczne. W wymiarze wewnętrznym stał się środkiem w kontaktach z zamieszkującymi kraj mniejszościami religijnymi (zaratusztrianie, żydzi, chrześcijanie) zaś w wymiarze zewnętrznym częścią prowadzonej polityki zagranicznej. Dotyczy to przede wszystkim relacji ze Stolicą Apostolską, które intensyfikują również inicjatywy na rzecz głębszego zrozumienia doktryn oraz struktury Kościoła rzymsko-katolickiego.