Nauczanie moralne Kościoła w dialogu ze współczesną kulturą zawarte w jego nowym Katechizmie

Abstrakt

Zadaniem każdego katechizmu jest przedstawić wiarę w sposób jasny i komplementarny, przy zastosowaniu zrozumiałego w danym czasie i kulturze dla wszystkich języka. Treść ta musi wejść w pewien rodzaj dialogu ze współczesnym człowiekiem jak i kulturą, aby efektywnie służyć i przynosić owoce wiary i życia moralnego. Taka sama prawda dotyczy Katechizmu Kościoła Katolickiego ogłoszonego przez Jana Pawła II, który ma swoje oparcie także we współczesnej kulturze. Można je dostrzec zarówno w celach, środkach, jak i sposobach prezentacji depozytu wiary. Zamiarem redaktorów było ukazać nauczanie Magisterium w możliwie najbardziej przystępny sposób. Metodą nie jest potępianie błędów doby współczesnej, zgodnie z apologetyką, ale przedstawianie prawd wiary i moralności w najbardziej pozytywny sposób, biorąc pod uwagę specyfikę adresata, będącego pod wpływem wielu różnych prądów i tendencji, które niekoniecznie są przyjazne wierze i życiu na niej opartemu. Jest rzeczą wiadomą, że obecna sytuacja ma wpływ na sposób prezentacji problemów w Katechizmie. Kulturowe podstawy mogą zostać dostrzeżone tam, gdzie bierze się pod uwagę postęp antropologiczny, wiedzę techniczną jak i zmiany społeczne uznane za wyzwanie. Można je zauważyć, gdy nowe rzeczy są poruszane, i gdzie stare rzeczy są interpretowane w nowy sposób. Katechizm nie dedykuje żadnej ze swych części wyłącznie zagadnieniom kultury współczesnej, chociaż wyraża jej stosunek do współczesnych religii, nauki, prądów filozoficznych czy też systemów politycznych opisujących zarówno relację człowieka do Boga, jak i jego życie w społeczeństwie. Patrząc z perspektywy dwudziestu lat od dnia podpisania Katechizmu można powiedzieć, że stał się ważnym elementem dialogu kulturowego Kościoła. Z powodu szybkich zmian zachodzących w kulturze należy podkreślić znaczenie wierności duchowi Katechizmu, jednocześnie prowadzącej do nieustannych analiz i ciągłych adaptacji, nie w kontekście treści, ale w sposobie prezentacji wiary i zagadnień moralnych.