Obrzędy egzorcyzmów i inne modlitwy błagalne – szafarz i teologia

Abstrakt

Wiara w potęgę i wszechmoc Boga była od samego początku istnienia Kościoła przedmiotem podstawowego jego przepowiadania. Obok tej wiary od czasów apostolskich istnieje także przekonanie o istnieniu mocy ciemności, które mogą wpływać na człowieka i dręczyć go, a nawet opętać. Kościół, otrzymawszy od Zbawiciela, który sam wypędzał złe duchy , władzę ich wypędzania i przezwyciężania ich wpływu , traktował to zadanie jako zobowiązujące i do dziś spieszy z wieloraką pomocą ludziom dręczonym czy opętanym, aby ich uwolnić. Czyni, to sprawując egzorcyzmy, spośród których praktyka Kościoła wyróżnia dwie formy: prosta – w celebracji chrztu i uroczysta (tzw. egzorcyzm większy) w przypadkach udręczenia czy opętania. Ostatnia forma stanowi odrębny obrzęd liturgiczny należący do sakramentaliów, czyli świętych znaków odznaczających się skutkami przede wszystkim duchowymi, osiąganymi przez modlitwę Kościoła.