Komunikowanie religijne, społeczne i polityczne czasopisma wyznaniowego na przykładzie czasopism „Mariawita. Czciciel Przenajświętszego Sakramentu” i „Mariawita. Pismo Kościoła Starokatolickiego Mariawitów”
DOI:
https://doi.org/10.12775/TiCz.2023.013Słowa kluczowe
komunikowanie religijne, komunikowanie społeczne, komunikowanie polityczne, czasopismo wyznaniowe, mariawiciAbstrakt
W artykule przedstawiono temat komunikowania religijnego, społecznego i politycznego czasopisma wyznaniowego na przykładzie mariawickich pism „Mariawita. Czciciel Przenajświętszego Sakramentu” i „Mariawita. Pismo Kościoła Starokatolickiego Mariawitów”. Wykazano, że czasopismo wyznaniowe może być istotnym narzędziem komunikacji z otoczeniem zewnętrznym, jak i z członkami wspólnoty i przyczyniać się do realizacji celów religijnych, społecznych i politycznych.
Bibliografia
Archiwum Akt Nowych, Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Sekty katolickie mariawici, sygn. 1431.
Archiwum Państwowe w Płocku, Urząd do Spraw Wyznań, sygn. 136/502.
Archiwum Państwowe w Płocku, Urząd Wojewódzki w Płocku, sygn. 2007.
Badania ilościowe i jakościowe w studiach nad komunikowaniem, red. Sobera, Waldemar, Dobek-Ostrowska, Bogusława. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017.
Dwojnych, Andrzej, Łętocha, Rafał. W stronę Królestwa Bożego na Ziemi. Myśl społeczno-polityczna mariawitów polskich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2021.
Górecki, Artur. Mariawici i mariawityzm – narodziny i pierwsze lata istnienia. Warszawa: DiG, 2011.
Kansy, Andrzej. Funkcje prasy wyznaniowej. Studium na przykładzie mariawitów. Płock: Wydawnictwo Naukowe Mazowieckiej Uczelni Publicznej w Płocku, 2020.
Lewalski, Krzysztof, „Mariawityzm –Jedyna polska herezja poparta przez carat?” w Narrata de fontibus hausta. Studia nad problematyką kościelną, polityczną i archiwistyczną ofiarowane Janowi Skarbkowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. Barańska, Anna, Matwiejczyk, Witold. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2010.
Lisowska-Magdziarz, Małgorzata, Analiza tekstu w dyskursie medialnym. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2006.
Mames, Tomasz Daniel. Oświata mariawitów w latach 1906–1935. Warszawa-Bellerive-sur-Allier: DiG, 2016.
McNair, Brian. Wprowadzenie do komunikowania politycznego, tłum. Piontek, Dorota. Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, 1998.
Pastwa, Rafał Jakub. „Komunikowanie religijne na przykładzie Kościoła katolickiego w Polsce z uwzględnieniem kontekstu pandemii koronawirusa”, Kultura – Media – Teologia no. 4 (2020): 38–60.
Prasa Królestwa Polskiego w opinii władz cenzury rosyjskiej (1901–1914). Dokumenty. Wstęp, oprac. i przekł. Kostecki, Janusz, Tobera, Marek. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Aspra, 2013.
Seweryniak, Henryk. Święte Oficjum a mariawici. Płock: Płocki Instytut Wydawniczy, 2014.
Wimmer, Roger D., Dominick, Joseph R. Mass Media. Metody badań. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2008.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Andrzej Kansy
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 226
Liczba cytowań: 0
