L’UNIFICAZIONE D’ITALIA IN OCCASIONE DELLA CELEBRAZIONE DEL 150 ANNI DELL’UNIFICAZIONE D’ITALIA AVVENUTA NEL 1861
DOI:
https://doi.org/10.12775/2804Parole chiave
dell’unifi cazione d’Italia avvenuta nel 1861, dinastia di Savoia, Camillo di Cavour, Pio IXAbstract
Gli autori di questo saggio, a partire dal 1861, cercano di analizzare in modo dettagliato le cause e gli eff etti dell’unifi cazione d’Italia avvenuta nel 1861; essi, da una parte, mettono in rilievo il ruolo essenziale della dinastia di Savoia, del conte Camillo di Cavour, dall’altra invece del papa Pio IX che viene considerato come ultimo “capo” vivente dello Stato della Chiesa. Si esamino in modo particolare le cause principali dell’unifi cazione d’Italia, percepite tuttavia nell’ottica dell’attuale situazione socio-politica d’Italia.Riferimenti bibliografici
Ainis M. (a curia di) (2000), Dizionario costituzionale, Roma–Bari, s.450
Baszkiewicz J. (1995), Historia Francji, Wrocław, s. 25.
Bonini F. (2007), Storia costituzionale della Repubblica, Roma, s. 18.
Brunello B. (1949), Il pensiero politico italiano dal Romagnosi al Croce, Bologna, s. 75.
Clark M. (2009), Współczesne Włochy 1871– 2006, Warszawa, s.151.
Clementi F. (2009), Cittá del Vaticano, Bologna, s. 33.
Czapliński W., Galos A., Korta W. (1981), Historia Niemiec, Wrocław, s. 73.
Davies N. (2010), Zaginione Królestwa, Kraków, s. 579 – 585.
Fischer-Wollpert R. (1997), Leksykon Papieży, Kraków, s. 161.
Gierowski J.A. (1985), Historia Włoch, Wrocław, s. 127 – 128.
Gioberti V. (1946), Del primato morale e civile degli Italiami, a cura di G. Balsamo-Crivelli, Torino, s. 101.
Il messaggio di Benedetto XVI per il centocinquantesimo anniversario dell’unifi cazione politica dell’Italia, „Dal l’Osservatore Romano”, 17 marzo 2011, s. 1 – 4.
Jakubowski W. (2005), O Roma felix. Geneza, specyfika i przeobrażenia instytucji politycznych Państwa Miasta Watykańskiego, Warszawa, s. 84 – 98.
Lepre A. (1994), Italia, addio? Unità e disunità dal 1860 a oggi, Milano, s. 26 i n.
Lewis B. R. (2009), Mroczne strony historii. Papieże, London–Bremen, s. 188.
Machelski Z. (2010), System polityczny Włoch, Warszawa, s. 11.
Montanelli I. (1972), L’Italia del Risorgimento(1831– 1861), Milano, s. 648.
Morawski Z. (1923), Sacco di Roma, Kraków.
Nahlik S.E. (1958), Grabież dzieł sztuki, Wrocław–Kraków 1958, s. 11 – 13.
Pankowicz A. (2006), Szkic do portretu papieża Piusa IX, „Politeja” nr 1(5), Kraków, s. 257.
Pelczar J. (1888), Pius IX i jego pontyfikat, t. 2, Kraków, s. 8 – 18.
Procacci G. (1983), Historia Włochów, Warszawa, s. 286 – 287.
Ranke L. (1974), Dzieje papiestwa w XVI–XIX wieku, Warszawa, s. 670 – 671.
Schaller Ch. (2009), Pius IX, Warszawa, s. 17.
Serejski M.H. (1937), Idea jedności karolińskiej, Warszawa, s. 28 – 29, s. 47 i n., s. 64 i n., s. 72 i n., s. 85 i n.
Szyszkowski W. (1994), Wenecja. Dzieje republiki 726– 1797, Toruń, s. 76 i n., s. 94 – 96, s. 106 i n., s. 115 i n., s. 135.
Ugniewska J. (1986), Giuseppe Mazzini – historia jako narodowa terapia, Wrocław, s. 112 i n.
Ustawa Zasadnicza Państwa Miasto Watykan oraz inne akty ustrojowe. Wstęp, wybór i tłumaczenie F.Longchamps de Bérier i M.Zubik, Warszawa 2008, s. 10
Villefranche J.M. (2002), Pius IX, Warszawa, s. 28 – 29, s. 36 – 37.
Wiek XIX w źródłach, oprac. M. Sobańska-Bondaruk, S.B. Lenard, Warszawa 1998, s. 113.
Witkowski Z. (2010), Mężnie i wiernie. Papieska Gwardia Szwajcarska. Historia chwały, Toruń, s. 87 – 110
Wituch T. (1987), Zjednoczenie Włoch, Warszawa, s. 63.
Wituch T. (1998), Garibaldi, Wrocław–Warszawa–Kraków, s. 116 i n.
Zakrzewski K. (1999), Historia Bizancjum, Kraków, s. 130 – 131, s. 134.
Żywczyński M. (1971), Włochy Nowożytne. 1796 – 1945, Warszawa, s. 6.
Downloads
Pubblicato
Come citare
Fascicolo
Sezione
Stats
Number of views and downloads: 759
Number of citations: 0
