Zjednoczenie Włoch. W 150. rocznicę wydarzeń roku 1861
DOI:
https://doi.org/10.12775/2804Słowa kluczowe
Zjednoczenie Włoch, Camillo Cavour, dynastia SavoyAbstrakt
Jakże proroczo i trafnie brzmią dziś słowa Giuseppe Mazziniego, bojownika o wolne i zjednoczone Włochy, którego epigraf poeta Giosue Carducci, nazwał swego czasu „ostatnim z wielkich Włochów starożytnych i pierwszym z nowożytnych”. W dziele Epistolario, Opere, w tomie I odnajdujemy takie oto zdanie napisane przez Mazziniego w liście do jednego z wybitnych rewolucjonistów węgierskich epoki Lajosa Kossutha: „Demokracja włoska nie jest reakcją, lecz wiarą, nie jest krzykiem emancypacji wydanym przez jedną klasę, wrogą i rozgniewaną na drugą. Jest programem stowarzyszenia wszystkich klas, lub lepiej, wszystkich grup społecznych w jednym zamiarze: stworzenie jednej, wolnej, silnej, rodziny włoskiej dla dobra rodziny ludzkiej, Ojczyzny, dla dobra wszystkich ojczyzn”.Bibliografia
Ainis M. (a curia di) (2000), Dizionario costituzionale, Roma–Bari, s.450
Baszkiewicz J. (1995), Historia Francji, Wrocław, s. 25.
Bonini F. (2007), Storia costituzionale della Repubblica, Roma, s. 18.
Brunello B. (1949), Il pensiero politico italiano dal Romagnosi al Croce, Bologna, s. 75.
Clark M. (2009), Współczesne Włochy 1871– 2006, Warszawa, s.151.
Clementi F. (2009), Cittá del Vaticano, Bologna, s. 33.
Czapliński W., Galos A., Korta W. (1981), Historia Niemiec, Wrocław, s. 73.
Davies N. (2010), Zaginione Królestwa, Kraków, s. 579 – 585.
Fischer-Wollpert R. (1997), Leksykon Papieży, Kraków, s. 161.
Gierowski J.A. (1985), Historia Włoch, Wrocław, s. 127 – 128.
Gioberti V. (1946), Del primato morale e civile degli Italiami, a cura di G. Balsamo-Crivelli, Torino, s. 101.
Il messaggio di Benedetto XVI per il centocinquantesimo anniversario dell’unifi cazione politica dell’Italia, „Dal l’Osservatore Romano”, 17 marzo 2011, s. 1 – 4.
Jakubowski W. (2005), O Roma felix. Geneza, specyfika i przeobrażenia instytucji politycznych Państwa Miasta Watykańskiego, Warszawa, s. 84 – 98.
Lepre A. (1994), Italia, addio? Unità e disunità dal 1860 a oggi, Milano, s. 26 i n.
Lewis B. R. (2009), Mroczne strony historii. Papieże, London–Bremen, s. 188.
Machelski Z. (2010), System polityczny Włoch, Warszawa, s. 11.
Montanelli I. (1972), L’Italia del Risorgimento(1831– 1861), Milano, s. 648.
Morawski Z. (1923), Sacco di Roma, Kraków.
Nahlik S.E. (1958), Grabież dzieł sztuki, Wrocław–Kraków 1958, s. 11 – 13.
Pankowicz A. (2006), Szkic do portretu papieża Piusa IX, „Politeja” nr 1(5), Kraków, s. 257.
Pelczar J. (1888), Pius IX i jego pontyfikat, t. 2, Kraków, s. 8 – 18.
Procacci G. (1983), Historia Włochów, Warszawa, s. 286 – 287.
Ranke L. (1974), Dzieje papiestwa w XVI–XIX wieku, Warszawa, s. 670 – 671.
Schaller Ch. (2009), Pius IX, Warszawa, s. 17.
Serejski M.H. (1937), Idea jedności karolińskiej, Warszawa, s. 28 – 29, s. 47 i n., s. 64 i n., s. 72 i n., s. 85 i n.
Szyszkowski W. (1994), Wenecja. Dzieje republiki 726– 1797, Toruń, s. 76 i n., s. 94 – 96, s. 106 i n., s. 115 i n., s. 135.
Ugniewska J. (1986), Giuseppe Mazzini – historia jako narodowa terapia, Wrocław, s. 112 i n.
Ustawa Zasadnicza Państwa Miasto Watykan oraz inne akty ustrojowe. Wstęp, wybór i tłumaczenie F.Longchamps de Bérier i M.Zubik, Warszawa 2008, s. 10
Villefranche J.M. (2002), Pius IX, Warszawa, s. 28 – 29, s. 36 – 37.
Wiek XIX w źródłach, oprac. M. Sobańska-Bondaruk, S.B. Lenard, Warszawa 1998, s. 113.
Witkowski Z. (2010), Mężnie i wiernie. Papieska Gwardia Szwajcarska. Historia chwały, Toruń, s. 87 – 110
Wituch T. (1987), Zjednoczenie Włoch, Warszawa, s. 63.
Wituch T. (1998), Garibaldi, Wrocław–Warszawa–Kraków, s. 116 i n.
Zakrzewski K. (1999), Historia Bizancjum, Kraków, s. 130 – 131, s. 134.
Żywczyński M. (1971), Włochy Nowożytne. 1796 – 1945, Warszawa, s. 6.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 759
Liczba cytowań: 0
