Działalność dobroczynna polskich organizacji kobiecych w Toruniu w latach 1914 –1918

Abstract

Artykułu porusza problematykę związaną z działalnością dobroczynną polskich organizacji kobiecych w Toruniu w latach 1914-1918. I wojna światowa wymogła na Toruniankach pochodzenia polskiego nie tylko zintensyfikowanie oraz poszerzenie zakresu działalności istniejących już organizacji, ale również zakładanie nowych stowarzyszeń. Analiza materiału źródłowego dowiodła, iż najprężniej działającą organizacją kobiecą był Komitet Niesienie Pomocy Ofiarom Wojny w Królestwie Polskim, na czele którego stanęły przedstawicielki toruńskiej inteligencji – Helena z Kawczyńskich Steinborn, Wanda Szumanówna, Helena Piskorska, ziemianka i arystokratka hrabina Maria Potocka oraz asystujące im Maria Swinarska i Hanna Kirmesówna. Ów Komitet niósł pomoc Polakom głównie na terenach Królestwa Polskiego objętych działaniami zbrojnymi. Autor scharakteryzował także pracę kobiet w organizacjach o charakterze lokalnym, wspierających ludność zamieszkującą Toruń. Największe zasługi na tym polu położyły głównie działaczki zrzeszające się w ramach takich organizacji jak: Towarzystwo Pań św. Wincentego a’Paulo, Stowarzyszenie Personału Żeńskiego w Handlu i Przemyśle oraz „Wełnianka”, Pomorskie Towarzystwo Ziemianek. Głównym źródłem ich finansowania były datki zbierane podczas organizowanych uroczystości zarówno o charakterze patriotycznym, jak i towarzyskim. Zgromadzone pieniądze przekazywane były na rzecz Torunian znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.