Źródła niepowodzeń na egzaminie na tłumacza przysięgłego z perspektywy egzaminatora
DOI:
https://doi.org/10.12775/RP.2018.003Słowa kluczowe
egzamin na tłumacza przysięgłego, zdawalność, przyczyny niepowodzeń egzaminacyjnychAbstrakt
Wynosząca znacznie poniżej 50 procent zdawalność na egzaminie na tłumacza przysięgłego rodzi pytania o przyczyny niepowodzeń ponad połowy kandydatów. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na te pytania, biorąc pod uwagę takie czynniki, jak poziom przygotowania zdających, system kształcenia tłumaczy, sposób przeprowadzania części pisemnej i ustnej, dobór tekstów egzaminacyjnych, subiektywizm oceny, specyfikacja tłumaczeniowa, presja czasu oraz zakres materiału i wymaganej terminologii specjalistycznej. W konkluzji stwierdzono, że niepowodzenia na egzaminie na tłumacza przysięgłego można wiązać z pięcioma elementami: zdającymi, systemem kształcenia, formą i wymogami egzaminu oraz praktyką jego przeprowadzania, oceniającymi, a także działalnością informacyjną instytucji egzaminującej, przy czym kluczową rolę odgrywa tutaj niewystarczające przygotowanie kandydatów w zakresie umiejętności językowych w odniesieniu zarówno do języka ojczystego, jak i obcego, wiedzy na temat systemu prawa polskiego i systemu prawa kraju lub krajów języka obcego, znajomości terminologii specjalistycznej, technik i strategii przekładu oraz zasad sporządzania tłumaczeń poświadczonych. Sukcesowi egzaminacyjnemu nie sprzyja także system kształcenia licencjackiego i magisterskiego, który jest nieefektywny z punktu widzenia omawianego egzaminu. Źródeł niepowodzeń można się również doszukiwać w formie, wymogach i sposobie przeprowadzania egzaminu, gdyż ustalony przez ministra sprawiedliwości próg zaliczenia jest dość wysoki, zarówno w części pisemnej, jak i ustnej sytuacja odbiega od typowej dla pracy tłumacza przysięgłego, zakres materiału do egzaminu i niezbędnej terminologii jest zaś niezwykle rozległy. Pewną rolę w niepowodzeniach odgrywa ponadto nieunikniona arbitralność decyzji egzaminatorów w przypadku błędów względnych/niebinarnych, ponieważ brak jednoznacznych kryteriów nieuchronnie prowadzi do uznaniowości. Wreszcie niedostatki w działalności informacyjnej instytucji egzaminującej mogą przyczyniać się do niepowodzeń zdających.
Bibliografia
Albin, J., 2011, „Produkcja tekstu turystycznego: kto i dla kogo?”, [w:] Przekład jako produkt i kontekst jego odbioru, I. Kasperska, A. Żuchelkowska (red.), Poznań, s. 87–97.
Angelelli, C.V., 2009, „Using a Rubric to Assess Translation Ability. Defining the Construct”, [w:] Testing and Assessment in Translation and Interpreting Studies: A Call for Dialogue between Research and Practice, C.V. Angelelli, H.E. Jacobson (red.), Amsterdam–Philadelphia, s. 13–47.
Cieślik, B., Laska, L., Rojewski, M. (red.), 2014, Egzamin na tłumacza przysięgłego. Komentarz, teksty egzaminacyjne, dokumenty, wyd. 2, Warszawa.
Dybiec-Gajer, J., 2013, Zmierzyć przekład? Z metodologii oceniania w dydaktyce przekładu pisemnego, Kraków.
Interpelacja nr 4300 w sprawie zmiany szczegółowego sposobu przeprowadzenia egzaminu na tłumacza przysięgłego, zgłaszający: Zbigniew Pacelt, Lucjan Marek Pietrzczyk, adresat: minister sprawiedliwości, data wpływu: 25 kwietnia 2012 r., http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/Interpelacja-Tresc.xsp?key=639B3164 (dostęp: 18 lipca 2015 r.).
Kubacki, A.D., 2012, Tłumaczenie poświadczone. Status, kształcenie, warsztat i odpowiedzialność tłumacza przysięgłego, Warszawa.
Kubacki, A.D., 2014, „Błąd krytyczny w tłumaczeniach poświadczonych”, [w:] Translationsforschung. Methoden. Ergebnisse. Perspektiven. Studia Translatorica 5, I. Bartoszewicz, A. Małgorzewicz (red.), Wrocław–Dresden, s. 49–58.
Ndiaye, I.A., 2011, „Kształcenie tłumaczy ustnych w kontekście wymogów egzaminu państwowego na tłumacza przysięgłego”, [w:] Rocznik Przekładoznawczy. Studia nad teorią, praktyką i dydaktyką przekładu, t. 6, s. 179–191.
Niemierko, B., 2009, Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki, Warszawa.
Odpowiedź na interpelację nr 4300 w sprawie zmiany szczegółowego sposobu przeprowadzenia egzaminu na tłumacza przysięgłego, odpowiadający: Michał Królikowski – podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=2D907599 (dostęp: 18 lipca 2015 r.).
Piotrowska, M., 2007, Proces decyzyjny tłumacza. Podstawy metodologii nauczania przekładu pisemnego, Kraków.
Pym, A., 1992, „Translation Error Analysis and the Interface with Language Teaching”, [w:] Teaching Translation and Interpreting: Training, Talent,and Experience, C. Dollerup, A. Loddegaard (red.), Amsterdam, s. 279–290.
Pym, A., 2011, „Translation Research Terms: A Tentative Glossary for Moments of Perplexity and Dispute”, [w:] Translation Research Projects 3, A. Pym (red.), Tarragona, s. 75–110.
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie szczegółowego sposobu przeprowadzenia egzaminu na tłumacza przysięgłego, Dz.U. 2005 nr 15, poz. 129.
Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego, Dz.U. 2005 nr 15, poz. 131.
Samuelsson-Brown, G., 2006, Managing Translation Services, Clevedon. Ustawa z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego, Dz.U. 2004 nr 273, poz. 2702.
Zieliński, L., 2011, „Egzamin na tłumacza przysięgłego a norma i jakość przekładu tekstów prawnych oraz prawniczych”, [w:] Rocznik Przekładoznawczy. Studia nad teorią, praktyką i dydaktyką przekładu, t. 6, s. 118–130.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 697
Liczba cytowań: 0