O egzystencjalnej komunikacji w sztuce i literaturze. Igraszki filozofów
DOI:
https://doi.org/10.12775/RF.2023.017Słowa kluczowe
egzystencjalna komunikacja, sztuka, literatura, egzystencja, twórca, artysta, estetyka, romantyzm, idealizm, refleksja, miłość, erotyzm, S. Kierkegaard, G.W.F. Hegel, F.W.J. von Schelling, W.A. Mozart, J.W. von Goethe, Don Juan, sędzia Wilhelm, Faust, MefistofelesAbstrakt
Niniejszy artykuł dotyczy problemu egzystencjalnej komunikacji w sztuce i literaturze. Problemu, który został przedstawiony i zanalizowany w oparciu o klasyczne teksty S. Kierkegaarda, G.W.F. Hegla, F.W.J. Schellinga, z odniesieniem do polskich klasyków estetyki, choćby R. Ingardena, W. Tatarkiewicza czy St. Ossowskiego. W artykule nie zabrakło także stałych odniesień do takich postaci, jak Don Juan Mozarta, Faust Goethego oraz sędzia Wilhelm Kierkegaarda. Taki dobór autorów, jak i literackich postaci, pozwolił na zderzenie dwóch punktów widzenia na kwestię komunikacji – subiektywnej i obiektywnej. Dzięki temu stało się możliwe udzielenie odpowiedzi na pytanie o możliwość komunikacji w chwili, gdy przedmiot komunikacji nie jest w pełni osiągalny. Odpowiedzi, którą było zrozumienie natury i funkcji, jaką ma do spełnienia sztuka i literatura. A co dało się ostatecznie streścić w formułach, iż sztuka naśladuje życie, lecz nim nie jest, a także, że przeżycie estetyczne, podobnie jak każde inne egzystencjalne przeżycie, da się jedynie w niewielkiej mierze wyrazić słowami. Prawda artysty wymyka się bowiem konceptualizmowi filozoficznemu, a możliwość egzystencjalnej komunikacji skłania go, by wyrażał siebie w obliczu najtrudniejszych pytań, jakie stawia mu los. Pytań o jego własne przeznaczenie i sens twórczości. Tak oto twórca, dla którego jego własne życie jest dziełem sztuki bądź artysta dokonujący wyboru języka znaków, zawsze wyrażają jakieś przesłanie. Zarówno to wzniosłe, jak i najbardziej prozaiczne, które karmi się zafascynowaniem powszednią egzystencją. Biorąc pod uwagę powyższy kontekst, treść artykułu sugeruje, że egzystencjalizacja poznania, która skupia uwagę na subiektywnej, podmiotowej percepcji świata, jest najwłaściwszym sposobem zbliżenia się do samego twórcy, jak i jego artystycznej aktywności. Rzecz jasna, odpowiada to długiej tradycji myślenia egzystencjalnego i możliwości wykorzystania metody egzystencjalnej komunikacji.
Bibliografia
Augustyn św. 1999. Wyznania, przeł. Zygmunt Kubiak. Warszawa: Świat Książki.
Bierdiajew Mikołaj. 2001. Sens twórczości, przeł. Henryk Paprocki. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Bocheński Józef Maria. 1992. Współczesne metody myślenia, przeł. Stanisław Judycki. Poznań: W Drodze.
Connell George. 1985. To Be One Thing. Personal Unity in Kierkegaard’s Thought. Macon: Mercer University Press.
Evans Charles Stephen. 2009. Kierkegaard. An Introduction. Cambridge: Cambridge University Press.
Fenves Peter David. 1993. ,,Chatter”. Language and History in Kierkegaard. Meridian: Crossing Aesthetics. Stanford: Stanford University Press.
Filutowska Katarzyna. 2007. System i opowieść. Filozofia narracyjna w myśli F.W.J. Schellinga w latach 1800–1811. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Goethe Johann Wolfgang von. 1953. Faust, przeł. Emil Zegadłowicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Hegel Georg Wilhelm Friedrich. 1964. Wykłady o estetyce, t. 1, przeł. Janusz Grabowski, Adam Landman. Warszawa: PWN.
Hegel Georg Wilhelm Friedrich. 1965. Fenomenologia ducha, t. 2, przeł. Adam Landman. Warszawa: PWN.
Hegel Georg Wilhelm Friedrich. 2020. Filozofia sztuki albo estetyka, przeł. Marcin Pańków. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ingarden Roman. 1966. Przeżycie, dzieło, wartość. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kasperski Edward, Maria Urbańska-Bożek (red.). 2014. Polifoniczny świat Kierkegaarda. Księga honorowa dedykowana profesorowi Karolowi Toeplitzowi. Gdańsk: Pomorskie Towarzystwo Filozoficzno-Teologiczne.
Kierkegaard Søren. 1976. Albo-albo, t. 1, przeł. Jarosław Iwaszkiewicz. Warszawa: PWN.
Kierkegaard Søren. 1976. Albo-albo, t. 2, przeł. Karol Toeplitz. Warszawa: PWN.
Kierkegaard Søren. 2011. Nienaukowe zamykające post scriptum, przeł. Karol Toeplitz. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Kierkegaard Søren. 2016. Pisma późne, przeł. Karol Toeplitz. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Lowrie Walter. 2011. Kierkegaard, przeł. Jacek Aleksander Prokopski. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Ossowski Stanisław. 1966. U podstaw estetyki. Warszawa: PWN.
Pascal Blaise. 2001. Myśli, przeł. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa: De Agostini.
Paulsen Friedrich. 1905. Schopenhauer, Hamlet, Mefistofeles. Trzy rozprawy z historii naturalnej pesymizmu, przeł. Jan Kasprowicz. Lwów: Wydawnictwo Księgarni H. Altenberga. Warszawa: Księgarnia E. Wende i Ska.
Poole Roger. 1993. Kierkegaard. The Indirect Communication. Charlottesville–London: University Press of Virginia.
Prokopski Jacek Aleksander. 2007. Egzystencja i tragizm. Dialektyka ludzkiej skończoności. Krytyka nowożytnej i współczesnej myśli egzystencjalistycznej. Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki.
Schelling Friedrich Wilhelm Joseph von. 1979. System idealizmu transcendentalnego, przeł. Krystyna Krzemieniowa. Warszawa: PWN.
Schelling Friedrich Wilhelm Joseph von. 1983. Filozofia sztuki, przeł. Krystyna Krzemieniowa. Warszawa: PWN.
Schelling Friedrich Wilhelm Joseph von. 2002. Filozofia objawienia, t. 1, przeł. Krystyna Krzemieniowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Schelling Friedrich Wilhelm Joseph von. 2003. Filozoficzne badania nad istotą ludzkiej wolności i sprawami z tym związanymi, przeł. Bogdan Baran. Kraków: Inter Esse.
Sløk Johannes. 1992. O pojęciu powtórzenia. W: Søren Kierkegaard, Powtórzenie, przeł. Bronisław Świderski. Warszawa: Fundacja Aletheia.
Sløk Johannes. 2016. Kierkegaards univers. En guide til geniet. København: Lindhardt og Ringhof.
Tatarkiewicz Władysław. 1951. Skupienie i marzenie. Studia z zakresu estetyki. Kraków: Wydawnictwo M. Kot.
Toeplitz Karol, Jacek Aleksander Prokopski, Tomasz Mackiewicz. 2014. „Wielki myśliciel subiektywności”. Tekstualia. Palimpsesty literackie, artystyczne, naukowe 3(38): 5–10.
Wilde Oscar. 1928. Portret Doriana Graya, przeł. Kazimierz Czachowski. Kraków–Warszawa: Panteon.
Żelazny Mirosław. 2017. Estetyka dla kognitywistów (wykłady autorskie). Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Prof. Jacek Aleksander Prokopski

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 332
Liczba cytowań: 0