Ruch Filozoficzny

American Naturalism and the Future of Philosophy

Herman Saatkamp — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

Philosophy as a discipline is facing new challenges that will determine its future. The challenges include the historic ones relating to economic conditions and administrative leadership that focuses on preparation for employment in a way that lessens the intellectual development of students. But the new challenges occur in a worldwide democratic recession and in political leadership that seems to be moving toward greater censorship and less academic freedom. In America, this is also occurring with a decline in student enrollment that negatively impacts the liberal arts and particularly philosophy. This article examines the way two forms of American naturalism may respond. John Dewey’s cultural naturalism and George Santayana’s thorough, non-reductive naturalism provide an array of alternatives. I explore alternatives open to philosophers that include abandoning philosophy by leaving the university or becoming an administrator, as well as alternatives available if one remains in the university. Finally, I offer four criteria for judging the viability of choosing any of the alternatives.

Filter Bubbles, Echo Chambers and Shared Experience: Dewey’s Conception of the Public in the Digital Age

Sebastian Weydner-Volkmann — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

This article explores what John Dewey’s political philosophy can offer in regard to the current crisis in digital democracy. It focuses on two digital mechanisms, the “filter bubble” and the “echo chamber”. While there is a prominent, Dewey-inspired debate on “digital publics” in the literature, a reconstruction of the Deweyan concepts of the public and of shared experience shows that it does not adequately reflect the aspect of situated and embodied experience. Based on this, it is shown that digital media offerings must also be rooted in local contexts of experience in order to answer the challenge of those two problematic mechanisms.

The Individual and the Community in Stoic Pragmatism

Krzysztof Piotr Skowroński — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

The present paper outlines John Lachs’s idea of stoic pragmatism and develops its important part that is the relation between the individual and the community. In his project, Lachs reduces the whole tradition of Stoic philosophy to its later, Roman version and tries to link it with the philosophical tradition of American pragmatism (especially William James, John Dewey, and George Santayana, who is close to pragmatism at some points) hoping that it is possible for these two to "enrich and complete each other" so that to provide "a better attitude to life than either of the two views alone." Stoic pragmatism pursues factual improvement in the quality of life for individuals living in given social circumstances, rather than a new theory about such improvement. Interestingly, stoic pragmatism overlaps at many points with the so-called modern stoicism, a movement that uses Stoic ethics in contemporary contexts.

Niedotrzymana amerykańska obietnica – Richard Rorty o patriotyzmie i lewicy kulturowej

Kamil Aksiuto — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego.

Jednostka przeciw państwu

Dariusz Juruś — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

W artykule są przedstawione sylwetki trzech amerykańskich myślicieli związanych z tradycją indywidualistycznego anarchizmu. Są to: Lysander Spooner (1808–1887), Albert Jay Nock (1870–1945) i Murray Newton Rothbard (1926–1995). Myśliciele ci zajmowali się nie tylko działalnością pisarską, lecz byli jednocześnie aktywnymi uczestnikami ówczesnego życia politycznego. Ich zdaniem państwo, którego geneza jest oparta na przemocy i podboju, oraz jednostka to najwięksi wrogowie. Państwo postrzegali jako największe zagrożenie dla wolności jednostki, gdyż gwałciło zasady prawa naturalnego, które z kolei miało stanowić moralny fundament społeczeństwa. Państwo było więc, w opinii tych myślicieli, czymś z natury niesprawiedliwym, ponieważ siłą i wbrew woli swoich obywateli zmuszało ich do posłuszeństwa. Historię postrzegali oni nie w kategoriach walki klas, lecz walki jednostki resp. społeczeństwa z państwem.

Spooner porównywał państwo do bandy rabusiów i morderców (ceniąc ich jednak wyżej niż państwo) i utrzymywał, że konstytucja nie wiąże w żaden sposób obywateli, gdyż nie została przez nich osobiście podpisana, a rząd nie ma żadnej władzy ponad tę, która została mu przekazana przez wolne jednostki.

Nock wskazywał na stopniowe zawłaszczanie przez państwo („zawodowych kryminalistów”) kompetencji należących do społeczeństwa i przeciwstawne cele jednego i drugiego. Odróżniał rząd, którego celem jest obrona jednostek i sprawiedliwość, od państwa, którego celem jest, oparta na stworzonym przez siebie prawie, grabież.

Rothbard postulował zniesienie państwa jako konsumenta podatków i zastąpienie go porządkiem anarchokapitalistycznym, którego fundamentem będzie własność prywatna.

Koncepcje Spoonera, Nocka i Rothbarda, choć wymierzone przeciwko państwu, nie miały jedynie negatywnego charakteru. U ich podłoża leżało przede wszystkim dobro jednostek. Dla Spoonera byli to przede wszystkim robotnicy, dla Nocka obywatele, a dla Rothbarda przedsiębiorcy i właściciele. Fakt ten jest godny podkreślenia, gdyż często krytyka anarchizmu sprowadza się do zarzutów o radykalizm i utopijność, bez uwzględnienia jego protekcjonistycznego charakteru. W artykule, oprócz zreferowania stanowisk amerykańskich indywidualistycznych anarchistów, zwrócimy uwagę na pozytywne aspekty krytyki państwa i pokażemy, że już w XIX i XX wieku anarchiści rozpoznali pewne mechanizmy władzy, które występują ze szczególnym nasileniem także i dziś.

The Underexamined Role of Money and How it Undermines Nozick’s Case for Right Libertarianism

Helen Grela — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

In Anarchy, State and Utopia, Nozick presented his doctrine of right libertarianism, largely a contemporary restatement of Locke’s moral imperative that an individual’s rights to his life, liberty, and property are absolute and place limits on state action. Parallelly, Nozick espoused the free-market system as a framework that not only respects individual rights but ensures material benefits. While the free market results in radical inequalities in holdings and widespread dispossession, Nozick treats the process as morally just, and any state redistribution through taxation as wrong. However, neither Nozick nor his many critics fully considered the role of money in capitalist free markets, an omission I begin to address.

Nozick asserts that money emerges pre-politically through the uncoerced actions of individuals, and that it derives its value from the commodity that underpins it. This conception of money underpins Nozick’s claims that a minimal state can be just and that the free-market system is a moral, efficient, and neutral allocator of resources.

However, Nozick’s approach omits addressing how money’s general acceptability and stability are achieved. Answers can be found in heterodox economic paradigms, which put the state at the center of money creation, rendering money (and the state) incompatible with natural rights. Even if these issues were resolved, by insisting on money’s commodity nature, Nozick ignores the seventeenth century revolution in money, necessitated by the emergence of free-market capitalism and commodity money’s inability to underpin it. In other words, it is not commodity money but credit money that should be the proper object of Nozick’s analysis. I go on to analyze what credit money is, how it arose, and why some form of it is necessary in a free-market context. Ultimately, I argue that it is not compatible with natural rights and is itself redistributive.

Identity, Dignity and the Politics of Resentment: Limits of Globalization

H. G. Callaway — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

This paper focuses on moral, legal and constitutional issues arising from debates and political conflicts centered on identity, human dignity, recognition and identity politics.^[1] In his 2018 book, Identity, the Demand for Dignity and the Politics of Resentment, Stanford University political scientist Francis Fukuyama addresses themes properly considered matters of political philosophy and the philosophy of law: How are we to navigate between traditional, sometimes ethnic-racial or religious, and unitary conceptions of the nation-state on the one hand, and the threat of identitarian fragmentation on the other? Fukuyama affirms the importance of the concepts of human dignity and identity, and he also criticizes contemporary identity politics—which he views as a danger to liberal democracy. “The rise of identity politics in modern liberal democracies,” writes Fukuyama, “is one of the chief threats that they face;” and “unless we can work our way back to more universal understandings of human dignity, we will doom ourselves to continuing conflict.” Fukuyama’s criticism of identity politics has more recently found some parallels in writings of the prominent American journalist George Packer and his 2021 book, Last Best Hope. Drawing on Fukuyama’s arguments and Packer’s complementary criticism from the center-left, this paper also raises a related question of whether the well-reasoned case against identity politics as a threat to liberal democracy, national unity, and purpose does not create greater room for a skepticism of fast-paced and ambitious (“Wilsonian”), liberal-internationalist goals and globalization. Greater emphasis on political consensus at home may strengthen the hand of American foreign policy in support of liberal democracy, partly because we now look back with well-founded skepticism on neo-conservative interventionism and “forever wars.” The argument is that just and needed limits on globalizing internationalism are implicit in the criticism of identity politics. Having lost the unity of purpose of Cold-War liberalism, we have yet to find a “golden mean” avoiding divisive ethnic nationalism and identitarian fragmentation.

Introduction to the Issue

Katarzyna Kremplewska — Fri, 17 Feb 2023 00:00:00 +0100

Introduction to the issue 4, vol. 78 of "Ruch Filozoficzny".