Spór o Elżbietę Zawacką – żołnierza i pedagoga

Abstrakt

Autor z uznaniem przyjmuje wydanie nowej pracy o biografii i zasługach wojskowych oraz naukowych Elżbiety Zawackiej – nauczycielki, żołnierza, profesora uniwersytetu i generała Wojska Polskiego autorstwa Katarzyny Minczykowskiej pt. Cichociemna. Generał Elżbieta Zawacka „Zo”. Autorką pracy jest byłą współpracowniczką profesor Elżbiety Zawackiej i nie tylko przeanalizowała archiwalne zasoby Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej, ale także archiwa Instytutu Pamięci Narodowej, Uniwersytetu Gdańskiego i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz materiały zdeponowane w Londynie, gdzie mieścił się sztab Naczelnego Wodza, do którego w 1943 roku dotarła kapitan Zawacka jako kurier z Warszawy, od komendanta Armii Krajowej. Zgromadzone materiały pozwoliły dość szczegółowo przedstawić lata szkolne i młodość Zawackiej, jej studia i działalność w Wojskowej Służbie Kobiet, formacjach NSZ i AK, a następnie w okresie powojennym, jako studentki i doktorantki, nauczycielki szkół dla dorosłych. Sporo informacji przekazuje o aresztowaniu i prześladowaniach więzionej bohaterki narodowej i jej uwolnieniu. Autor prowadzi także polemikę z K. Minczykowską i wskazuje zaniedbania w wykorzystywaniu prac wydanych w 2009 roku, informacji o habilitacji i przewodzie profesorskim, ogólnikowe potraktowanie działalności w Międzynarodowej Radzie Kształcenia na Odległość, a także pracy naukowej w uniwersytetach gdańskim i toruńskim. Podstawowe prace nie zostały ujęte w bogatej bibliografii, a sporo przemilczeń i ogólników wymaga uzupełnień i korekt. Autor analizy wnosi wkład w optymalne ukazanie życia i zasług Elżbiety Zawackiej.