Koncepcja „dobrego rodzicielstwa” jako przejaw biograficznego uczenia się dorosłego dziecka alkoholika. W stronę interpretacji andragogicznej
DOI:
https://doi.org/10.12775/RA.2024.005Słowa kluczowe
biograficzne uczenie się, uczenie się z własnej biografii, dobre rodzicielstwo, syndrom dorosłych dzieci alkoholików, kultura terapeutyczna, późna nowoczesnośćAbstrakt
Głównym celem niniejszego artykułu jest próba rekonstrukcji oraz opisu zjawiska biograficznego uczenia się „dobrego rodzicielstwa”, które wyłania się z analizy i interpretacji jednej z badanych przez autora biografii. Koncepcja „dobrego rodzicielstwa” – będąca jedną z kilku głównych kategorii analitycznych wydobytych w toku dotychczasowych badań – posłuży autorowi jako egzemplifikacja, przejaw biograficznego uczenia się zachodzącego w doświadczeniach dorosłych osób poddających się psychoterapii (w tym przypadku psychoterapii osób z syndromem dda).
Bibliografia
Alheit P. (2011), Podejście biograficzne do całożyciowego uczenia się, „Teraźniej- szość – Człowiek – Edukacja”, 3(3), s. 7–21.
Alheit P. (2015), Teoria biografii jako fundament pojęciowy uczenia się przez całe życie, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 18(4), s. 23–36.
Beck U. (2002), Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności, tłum. S. Cieśla, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, Warszawa.
Beck U., Giddens A., Lash S. (2009), Modernizacja refleksyjna, tłum. J. Konieczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Bradshaw J. (1994), Zrozumieć rodzinę. Rewolucyjna droga odnalezienia samego siebie, tłum. H. Szczepańska, Instytut Psychologii Zdrowia, Warszawa.
Bron A. (2009), Biograficzność w badaniach andragogicznych, „Dyskursy Młodych Andragogów”, 10, s. 37–54.
Bruner J. (1990), Życie jako narracja, „Kwartalnik Pedagogiczny”, 4, s. 3–17. Czyżewski M. (2013), Socjologia interpretatywna i metoda biograficzna: przemiana funkcji, antyesencjalistyczne wątpliwości oraz sprawa krytyki, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, 4, s. 14–27.
Denzin N.K. (1990), Reinterpretacja metody biograficznej w socjologii. Znaczenie a metoda w analizie biograficznej, [w:] J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii, PWN, Warszawa–Poznań.
Dubas E. (2017), Uczenie się z własnej biografii jako egzemplifikacja biograficznego uczenia się, „Nauki o Wychowaniu. Studia interdyscyplinarne”, 1(4), s. 63–87. Giddens A. (2012), Nowoczesność i tożsamość, tłum. A. Szulżycka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Giza A. (1990), Biografia jako fakt empiryczny i jako kategoria teoretyczna, [w:] J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii, PWN, Warszawa–Poznań.
Illeris K. (2009), O specyfice uczenia się ludzi dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 1(1), s. 85–96.
Illouz E. (2010), Uczucia w dobie kapitalizmu, tłum. Z. Simbierowicz, Oficyna Naukowa, Warszawa.
Jacyno M. (2007), Kultura indywidualizmu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Jurgiel A. (2011), Praktyki badawcze obecne w badaniach biograficznych nad procesami społeczno-kulturowego uczenia się dorosłych. Ujęcie krytyczne, „Edukacja Dorosłych”, nr 2, s. 93–98.
Jurgiel-Aleksander A., Dyrda J. (2016), Uzasadnienia indywidualnych sukcesów i porażek życiowych w biografii jako pretekst do rozumienia znaczenia uczenia się. Analiza wrażliwa na konteksty, „Dyskursy Młodych Andragogów”, nr 17, s. 25–34.
Koczanowicz L. (2005), Wstęp, [w:] L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Narracje – (AUTO)biografia – etyka, Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław, s. 5–8.
Madsen O.J. (2014), Therapeutic culture, [w:] T. Thomas (red.), Encyclopedia of critical psychology, New York, s. 1965–1969.
Malewski M. (2001), Edukacja dorosłych w pojęciowym zgiełku. Próba rekonstrukcji zmieniającej się racjonalności andragogiki, „Teraźniejszość – Człowiek – Edu- kacja”, nr 2(14), s. 29–57.
Malewski M. (2010), Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław.
Malewski M. (2016), O granicach andragogiki i granicach w andragogice, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 3(75), s. 9–39.
Malewski M. (2017), Badania jakościowe w naukach społecznych. O potrzebie metodologicznej wyobraźni, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 4(80), s. 105–120.
Mead M. (2000), Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego, tłum. J. Hołówka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Neuman L.W. (2014), Social research methods. Qualitative and quantitative approaches, Pearson Essex.
Pryszmont-Ciesielska M. (2016), Metodologiczny Hyde Park i kryzys badacza. Kulisy badań inspirowanych sztuką i performansem, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, nr 3(75), s. 155–165.
Rose N. (1996), Inventing our selves. Psychology, power and personhood, Press Syndicate of the University of Cambridge, Cambridge.
Schütz A. (2012), O wielości światów. Szkice z socjologii fenomenologicznej, tłum. B. Jabłońska, Nomos, Kraków.
Schütze F. (2012), Analiza biograficzna ugruntowana empirycznie w autobiograficznym wywiadzie narracyjnym. Jak analizować autobiograficzne wywiady narracyjne, [w:] K. Kaźmierczak (red.), Metoda biograficzna w socjologii, Nomos, Kraków.
Solarczyk-Szwec H. (2010), Dorośli uczą się inaczej? W poszukiwaniu kategorii pojęciowych opisujących proces uczenia się dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 1(1), s. 51–60.
Tedder M., Biesta G. (2009), Uczenie się bez nauczania? Potencjał i ograniczenia biograficznego uczenia się dorosłych, „Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja”, 2, s. 19–35.
Urbaniak-Zając D. (2005), Pedagogiczna perspektywa w badaniach narracyjno-biograficznych, [w:] L. Koczanowicz, R. Nahirny, R. Włodarczyk (red.), Narracje – (AUTO)biografia – etyka, Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław, s. 115–127.
Urbaniak-Zając D. (2006), W poszukiwaniu kryteriów oceny badań jakościowych, [w:] D. Kubinowski, M. Nowak, (red.), Metodologia pedagogiki zorientowanej humanistycznie, Impuls, Kraków.
Urbaniak-Zając D. (2011), Biograficzna perspektywa badawcza, [w:] E. Dubas, W. Świtalski (red.), Biografia i badanie biografii, t. 1: Uczenie się z (własnej) biografii, Wydawnictwo UŁ, Łódź.
Urbaniak-Zając D. (2017), Narracja a biograficzna perspektywa badawcza, „Nauki o Wychowaniu. Studia interdyscyplinarne”, 1(4), s. 47–62.
Urbaniak-Zając D., Kos E. (2013), Badania jakościowe w pedagogice. Wywiad narracyjny i obiektywna hermeneutyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Włodarek J., Ziółkowski M. (1990), Teoretyczny i empiryczny status metody biograficznej we współczesnej socjologii, [w:] J. Włodarek, M. Ziółkowski (red.), Metoda biograficzna w socjologii, PWN, Warszawa–Poznań, s. 3–9.
Wright K. (2008), Theorizing therapeutic culture: past influences, future directions, „Journal of Sociology”, nr 44(4), s. 321–336.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2024 Paweł Lech Seroka
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 214
Liczba cytowań: 0
