Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 sierpnia 2023 r. III FSK 423/23

Abstrakt

W konsekwencji wydania 4 lipca 2023 roku wyroku Trybunału Konstytucyjnego, w którym uznano za niezgodny z Konstytucją art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, pojawiło się wiele problemów związanych z ustaleniem treści norm określających zakres opodatkowania budowli na gruncie wyżej wymienionej ustawy. Jednym z najistotniejszych jest kwestia zastosowania uchylonego przepisu w okresie karencji. Tej problematyki dotyczy wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie III FSK 423/23, gdyż zapadłe w nim rozstrzygnięcie zostało oparte na przejściowej normie przewidującej obowiązywanie niekonstytucyjnego przepisu. Możemy znaleźć w nim dookreślenie celu wydania wyroku przez Trybunał Konstytucyjny, jakim było uchylenie niekonstytucyjnej definicji budowli, a nie ograniczenie zakresu przedmiotowego podatku od nieruchomości. Ponadto w glosowanym wyroku sąd zwraca uwagę na sposób, w jaki należy dokonywać wykładni pojęcia budowli w przejściowym stanie prawnym, co ma niebagatelne znaczenie z uwagi na fakt, iż Trybunał w swoim wyroku nie zawarł w tej kwestii żadnych wskazówek. NSA wskazał, że z jednej strony, z uwagi na odroczenie skutku wyroku TK w czasie, uchylony przepis powinien być stosowany w okresie przejściowym, ale z drugiej, nie można udawać, iż nie wiemy o jego niekonstytucyjności. W tym zakresie sąd stwierdził, że należy współstosować uchylony przepis z dorobkiem doktryny i orzecznictwa, a także normami wypływającymi z Konstytucji RP. Wobec powyższego uznałem, że omawiany wyrok zasługuje, aby stać się przedmiotem glosy aprobującej, z uwagi na jego precedensowy charakter i wyznaczenie kierunku, w jakim powinna odbywać się wykładnia norm prawa podatkowego w obowiązującym stanie prawnym.