Do kwestii „stałych lingwistycznych”. Czy „stała interpretacyjna” ‘wiesz, o czym mówię’?

Abstrakt

Autor rozważa możliwość zastosowania myśli Pogonowskiego dotyczącej występowania pewnych językowych odpowiedników, które rzekomo mają reprezentować „stałe interpretacyjne”; tego typu odpowiedniki mogą być nazywane „stałymi lingwistycznymi”. Pogonowski wskazał wiele kandydatów, które mogłyby uzyskać taki status; jednym z nich jest powszechne wykluczenie inwersji jako wykładnika negacji (Uznaję to twierdzenie, w tej kwestii, za bardzo przekonujące).

Obecna wstępna propozycja autora prowadzi do rzeczywistego lingwistycznego działania umożliwiającego zmaterializowanie „stałej językowej”: występuje ona w nieobowiązkowym, lecz zauważalnym wtrąceniu „wiesz o czym mówię”, w praktycznie wszystkich wypowiedziach. Jednym z przykładów naturalnego użycia jest bardzo dobrze znana interpretacja powszechnego ujęcia ilościowego, ograniczonego do przypadkowej podklasy elementów, których klasa jest oficjalnie określona przez odpowiednie wyrażenie obecnie stosowane przez mówcę. Por. np. „Każdy z rodziny wie, że John opuścił swój dom”, gdzie fakt, że prababcia nie ma pojęcia o zaistniałej sytuacji, nie sprawia, że wypowiedź jest błędna; mówca mógł również wykluczyć osobę z zakresu „każdy w rodzinie”, który zastosował.

Autor omawia pewne szczegóły dotyczące funkcjonowania wyrażenia (wiesz o czym mówię) jako „stałej językowej”.