Czasownik stracić i jego właściwości Analiza semantyczno-składniowa
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2016.007Słowa kluczowe
jednostka języka, właściwości semantyczno-składniowe, ograniczenia selekcyjne, reprezentacja semantycznaAbstrakt
Celem artykułu jest opisanie właściwości semantyczno-składniowych jednostki języka, której członem konstytuującym jest czasownik stracić. Słowniki współczesnej polszczyzny uznają stracić za wyrażenie polisemiczne. Jednak kształt stracić reprezentuje wiele odrębnych jednostek języka, m.in. [ktoś] stracił [kogoś] z oczu, [ktoś] stracił głowę, [ktoś] stracił panowanie nad sobą, jak również [coś] straciło [coś] dla [kogoś]. Charakteryzowana w artykule jednostka to [ktoś] stracił [kogoś/coś]. Autorka, analizując właściwości semantyczno-składniowie wyrażenia, próbuje ustalić jego ograniczenia selekcyjne oraz właściwości semantyczne. Jako rezultat analizy proponuje (roboczą) eksplikację opisywanej jednostki.Bibliografia
Bednarek A., 1991, O nadziei. Próba definicji semantycznej, w: Bartmiński J., Puzynina J. (red.), Język a kultura, t. 2: Zagadnienia leksykalne i aksjologiczne, Wrocław: Wiedza o Kulturze, s. 325–353.
Bogusławski A., 1988, Język w słowniku. Desiderata semantyczne do wielkiego słownika polszczyzny, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Bogusławski A., 2001, Pary czy wieloczłony aspektowe?, Prace Filologiczne XLVI, s. 69–70.
Bogusławski A., Danielewiczowa M., 2005, Verba polona abscondita: sonda słownikowa III, Warszawa: Elma Books.
Boryś W., 2010, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Danielewiczowa M., 2002, Wiedza i niewiedza. Studium polskich czasowników epistemicznych, Warszawa: Katedra Lingwistyki Formalnej UW.
ISJP – Bańko M. (red.), 2000, Inny słownik języka polskiego, t. 2, P–Ż, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
NKJP – Narodowy Korpus Języka Polskiego – PELCRA [on-line:] nkjp.pl.
USJP – Dubisz S. (red.), 2003, Uniwersalny słownik języka polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Zaron Z., 1975, Niektóre słowa z elementem „zacząć/przestać mieć” [w:] Janus E. (red.), Słownik i semantyka. Definicje semantyczne, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 105–110.
Żmigrodzki P. (red.), 2007–, Wielki słownik języka polskiego [on-line:] www.wsjp.pl.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1747
Liczba cytowań: 0
