Leon Zawadowski. Szkic z perspektywy osobistej

Abstrakt

Autor, po pierwsze, przypomina czytelnikowi zasadnicze punkty kariery naukowej Leona Zawadowskiego, po drugie, zwraca uwagę czytelnika na główne językowo-teoretyczne założenia jego prac, po trzecie, przedstawia w zarysie niektóre wydarzenia z działalności pedagogicznej Leona Zawadowskiego, w szczególności jego pobyt w charakterze profesora wizytującego w Warszawie w połowie lat sześćdziesiątych, po czwarte, prezentuje swoje wspomnienia ze spotkań z Leonem Zawadowskim, mniej więcej w tym samym czasie, a także zdaje sprawę z pewnych faktów dotyczących wpływu pism Profesora na swoje prace z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku.

Uwagi na temat wkładu Leona Zawadowskiego do teorii języka obejmuje krótkie przedstawienie jego podstawowych poglądów na temat istoty języka, wysoką ocenę wagi i stylu jego pracy oraz porównanie jego teoretycznego podejścia z podejściem Wittgensteina jako autora „Traktatu” i z pracami de Saussure’a. Zarówno Wittgenstein, jak i Zawadowski są klasyfikowani w ramach teorii języka wśród zwolenników logocentryzmu wiedzocentrycznego (którego to stanowiska zwolennikiem jest autor) , w przeciwieństwie do logocentryzmu ekspresyjnego Saussure’a. Pewne wątpliwości budzą niektóre postulaty Leona Zawadowskiego, w szczególności wskazywana przez niego konieczność jednostronnego podejścia do tak zwanych „znaków językowych”, przeciwstawiająca się pomysłowi de Saussure’a i Wittgensteina o pierwotnym dwustronnym charakterze jednostek języka (co wynika z „pierwszego poziomu (językowej) artykulacji” Martineta).