Przysłówki limitatywne typu z całej siły, na cały głos
DOI:
https://doi.org/10.12775/LinCop.2011.027Słowa kluczowe
przysłówki, limitacja, siła, wariancja frazeologicznaAbstrakt
The described units concern the limits and the force using in different ways. The unit z całej siły ‘all out’ comments only on physical actions and it is not important whether they are intentional or not. The adverb ze wszystkich sił ‘with all forces’ however, is always connected with aim and it is not important whether the limits were reached with the use of physical forces or not. For using the adverb ile sił (ile sił w_) ‘all out’, the animate agent must have used his maximal physical force which set in motion these parts of his body which were responsible for that kind of action. The adverbs na cały głos and na całe gardło ‘at the top of one’s voice’ comment on emitting sounds, the second one cannot be related to speaking.
Bibliografia
Apresjan J. D., 1980, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, przeł. Z. Kozłowska, A. Markowski, Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Bartmiński J., 1992, Styl potoczny, w: Język a kultura, t. 5: Potoczność w języku i kulturze, J. Anusiewicz, F. Nieckula (red.), Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 37–54.
Bąba S., 1985, Struktura normy frazeologicznej, w: M. Basaj, D. Rytel (red.), Z problemów frazeologii polskiej i słowiańskiej, t. 3, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, s. 87–105.
Chojak J., Zaron Z., 1993, Propozycja opisu leksykograficznego wyrażenia „cały”, w: R. Grzegorczykowa, Z. Zaron (red.), Studia semantyczne, Warszawa: Wydawnictwo UW, s. 87–100.
Kubicka E., 2007, „Do oporu”, „do upadłego”, „do utraty tchu” – trzy sposoby nazywania granicy czynności, LingVaria 1 (3), s. 21–29.
Kubicka E., 2008, Cechy składniowe i semantyczne ciągów „do niemożliwości” i „ile wlezie”, LingVaria 1 (5), s. 61–72.
Kubicka E., 2010, „Na całego” i „na maksa” jako przysłówki limitatywne, w: K. B. Fischer, G. Krumbholz, M. Lazar, J. Rabiega-Wiśniewska (Hg.), Beiträge der Europäischen Slavistischen Linguistik (Polyslav), Bd. 13, München–Berlin: Otto Sagner Verlag, s. 118–125 („Die Welt der Slaven”, Bd. 40).
Lewicki A. M., 1981, Derywacja frazeologiczna – najwyższy współcześnie stopień abstrakcji w poznaniu zasobu frazeologicznego języka, w: J. Bartmiński (red.), Pojęcie derywacji w lingwistyce, Lublin: Wydawnictwo UMCS, s. 71–89.
Lubaś W., 2003, Polskie gadanie. Podstawowe cechy i funkcje potocznej odmiany polszczyzny, Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Nowakowska J., 1933, Określniki sposobu w języku polskim. (Studjum opisowe), Lwów: Książnica „Atlas”.
Pajdzińska A., 1982, Szeregi wariantów a mechanizmy łączliwości frazeologicznej, w: A. M. Lewicki (red.), Stałość i zmienność związków frazeologicznych, Lublin: Wydawnictwo UMCS, s. 55–67.
Podsiad A., Więckowski Z., 1983, Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych dla studiujących filozofię chrześcijańską, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX.
Straś E., 2008, Kategoria intensywności we frazeologii języka polskiego i rosyjskiego, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Wajszczuk J., 2005, O metatekście, Warszawa: KLF UW.
Wierzbicka A., 2002, Co mówi Jezus? Objaśnianie przypowieści ewangelicznych w słowach prostych i uniwersalnych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Zaron Z., 1998, Czy zwierzę to ktoś? Językowe dowody podmiotowości zwierząt, Prace Filologiczne 43, s. 507–513.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1094
Liczba cytowań: 0