Głos z Litwy. O teatrze Oskarasa Koršunovasa
DOI:
https://doi.org/10.12775/LC.2018.016Palabras clave
teatr litewski, teatr pożerający życie prywatne, alkoholizm, dysydent, zarażenie złem, metafizyczna pustkaResumen
Artykuł analizuje trzy spektakle Oskarasa Koršunovasa zrealizowane z jego własnym zespołem OKT: Hamleta (2008), Na dnie (2010) i Mirandę (2011). Realizacje klasycznych dramatów prezentują szereg reżyserskich rozwiązań – zarówno poszczególnych scen, jak i całych wątków – świadczących o oryginalnej interpretacji, wywiedzionej z własnych przeżyć bądź doświadczeń litewskiego społeczeństwa. Pozostają jednak zaskakująco lojalne wobec problemów, jakie poruszali klasyczni autorzy. Koršunovas należy – obok Ostermeiera, Warlikowskiego czy Jarzyny – do pokolenia reżyserów, którzy po 1989 roku walczyli o nowy język teatralnej wypowiedzi. Litwin okazał się także odporny na mody i ideologie nowego świata. To artysta świadomie nawiązujący do dramatycznej historii, ale i do rudymentów europejskiej cywilizacji.Citas
Koršunovas, Oskaras 2011. „Mój adres, mój notes, mój sposób na życie. Z Oskarasem Koršunovasem rozmawia Barbara Świąder”. Teatr 10.
Drewniak, Łukasz 2013a. „Mus. Opowieść o Oskarasie Koršunovasie i jego generacji”. W: Spotkanie Teatrów Narodowych Warszawa – książka festiwalowa. Warszawa: Teatr Narodowy, 3–19 czerwca 2013 r.
Drewniak, Łukasz 2013b. „Mus”. Teatr 10.
Kott, Jan 1997. Szekspir współczesny. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kott, Jan 1999. Szekspir współczesny 2. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Matuszak, Marzena (reż.) 2008. Rozmowy istotne. [Film]. Współ. Maciej Chmiel. TVP Kultura.
Zawrzykraj, Agata 2000. „Shakespeare współczesny: dramat ambiwalencji seksualnej”. Dialog 11.
Zembrzuski. „Hamletas”. jacekkrzysztof.blog.onet.pl.
Descargas
Publicado
Cómo citar
Número
Sección
Stats
Number of views and downloads: 421
Number of citations: 0