„Ja jestem literaturą”. Przypadek Franza Kafki
DOI:
https://doi.org/10.12775/LC.2013.037Słowa kluczowe
literatura, Franz Kafka, listy, dzienniki, palimpsestAbstrakt
Zwrócenie uwagi na przypadek Franza Kafki w kontekście pytania o właściwe lub niewłaściwe użycie literatury wydaje się zasadne o tyle, że praski pisarz z jednej strony powszechnie kojarzony jest jako ten, który polecił spalić całą swoją literacką spuściznę, z drugiej zaś stał się w XX wieku wręcz ikoną egzystencji na wskroś literaturą przesiąkniętej, z literaturą najsilniej związanej, realizującej się wyłącznie w twórczości. Przedmiotem artykułu jest zatem próba syntetycznego ukazania podejścia Franza Kafki do literatury. Pod tym hasłem należy rozumieć jednak nie tylko stosunek pisarza do własnej aktywności literackiej, ale i nie do końca jeszcze zbadany wpływ dostępnych Kafce lektur na jego twórczość. Wychodząc od rozważań na temat różnorakich nadużyć wobec utworów literackich i śledząc zmagania Kafki z przekleństwem własnego talentu, nieuchronnie dochodzimy do pytania o sens literatury jako takiej i o jej rangę w życiu – nie tylko samotnika z Pragi.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 403
Liczba cytowań: 0