Prze-pisywanie. „Dziennik hipopotama” Krzysztofa Vargi jako strategia lektury

Abstrakt

Celem artykułu jest wykazanie, że Dziennik hipopotama Krzysztofa Vargi to typowe dzieło gatunku, które jest zbiorem zapisów dotyczącym rozmaitych tematów czy problemów powiązanych osobą autora – jego postawą, poglądami, sposobem spojrzenia na świat. Tym, co wyróżnia je na tle twórczości diariuszowej, jest czytanie świata i otaczającej codzienności poprzez lektury. Varga wykorzystuje przeczytane teksty, zakupione książki, układane w swojej bibliotece serie do komentowania współczesnych zjawisk artystycznych,  estetycznych, jak i postaw politycznych. Autor buduje swój obraz świata w oparciu o dokonaną lekturę, czyniąc z niej ostrze krytyki współczesności. Jego biblioteka nie ogranicza się wyłącznie do woluminów, ale zostaje poszerzona o audiotekę i wideotekę. Varga zgodnie z duchem konwergencji pokazuje jak współczesne archipelagi znaczeń obejmują nie tylko słowo pisane, ale dźwięki czy obrazy filmowe. Autor Dziennika hipopotama korzysta z formuły przepisywania, umieszczając przeczytane teksty w kontekście bieżących spraw i wydarzeń, aktualizując i często ideologizując lekturę, poprzez indywidualne, „polityczne” odczytanie. Przepisywanie staje się dla niego strategią czytania, które pozostawia ślad w nim samym.