Wizerunek „króla na wygnaniu”. Wspomnienia markizy de La Ferté-Imbault o Stanisławie Leszczyńskim

Abstrakt

Europejskie elity często i chętnie gościły na dworze Stanisława Leszczyńskiego. Król uchodził bowiem za wspaniałego gospodarza i interesującego towarzysza zabaw i rozmów. Do odwiedzających Lunéville należała m.in. córka słynnej paryskiej „salonierki”, pani Geoffrin – Marie-Thérèse de La Ferté-Imbault, która utrzymywała regularny kontakt z Leszczyńskim, a pod koniec swojego życia spisała wspomnienia o nim. Niniejszy artykuł ukaże spostrzeżenia markizy o usposobieniu, charakterze oraz życiu prywatnym króla, jego działalności jako władcy Lotaryngii i Baru, jak i postawie wobec nasilającej się wówczas nienawiści do jezuitów. Obserwacje Ferté-Imbault, jako tzw. ego-dokument pokazuje jednostronną perspektywę, dlatego zestawię je z wizerunkiem Leszczyńskiego funkcjonującym w historiografii. Postaram się też wskazać źródła rozbieżności między postrzeganiem władcy w dotychczasowych opracowaniach a opiniami autorki memuarów.