Religijni celebryci. Analiza pojęcia w kontekście procesów mediatyzacji

Abstrakt

Teza/cel: Celem artykułu jest analiza cech konstytuujących religijnych celebrytów, które potraktowano jako ściśle powiązane z procesem mediatyzacji. Część pierwsza tekstu przedstawia aktualny stan badań nad zagadnieniem celebrytów oraz wskazuje rudymentarne idee dotyczące procesu mediatyzacji jako siły kształtującej procesy celebrytyzacji. W drugiej części omówiono cztery następujące kwestie szczegółowe związane z analizowanym pojęciem religijnych celebrytów: obecność religijnych celebrytów w sferze publicznej i w agendzie medialnej; dominacja logiki mediów a problem tożsamości religijnej; celebryci religijni vs. faktyczne autorytety religijne; wpływ celebrytów na kształtowanie religijnych postaw i na rozumienie sacrum. Artykuł ma charakter analityczny i wprowadzający.

Metoda badawcza: Posłużono się metodą krytyki piśmiennictwa, metodą przeglądu literatury oraz metodą analizy i syntezy. Odwołano się do teoretycznych prac badawczych nad celebrytyzacją i mediatyzacją takich przedstawicieli nauk społecznych, jak m.in. Olivier Driessens, Wiesław Godzic, Chris Hackley, Stig Hjarvard.

Wyniki/wnioski: Religijni celebryci medialni są osobami zazwyczaj przynależącymi do denominacji religijnej na sposób instytucjonalny, których działalność sytuuje się w sferze publicznej, i których osobowość oraz aktywność dotycząca obszaru religii, implikuje widoczność medialną oraz zainteresowanie mediów. Procesy mediatyzacji i celebrytyzacji, zastosowane w badaniach nad zagadnieniem religijnych celebrytów medialnych, wymagają uwzględnienia kontekstu, w których są prowadzone. W interpretacji obecności religijnych celebrytów w sferze publicznej i agendzie medialnej pomaga perspektywa instytucjonalna i konstrukcjonistyczna mediatyzacji. W badaniach empirycznych dotyczących religijnych celebrytów należy uwzględnić odmienne pryncypia instytucjonalnych przedstawicieli denominacji religijnych wobec pryncypiów logiki mediów.