Rola Instytutu Oświaty Dorosłych w rozwoju edukacji dorosłych w Polsce w kontekście dyskursu pamięci o przeszłości andragogicznej
DOI:
https://doi.org/10.12775/ED.2019.019Słowa kluczowe
Instytut Oświaty Dorosłych, dyskurs pamięci, przeszłość andrago- giczna, rozwój edukacji dorosłych w Polsce.Abstrakt
Artykuł ukazuje działalność Instytutu Oświaty Dorosłych, instytucji zrzeszającej czynnych pracowników oświatowych, specjalizujących się w różnych formach oświaty dorosłych, pierwszej tego typu w Polsce. Przedstawiona została geneza IOD, formy działalności, etapy funkcjonowania związane z burzliwą historiąPolski.
Całość analiz została wpisana w dyskurs o znaczeniu pamięci dotyczącej przeszłości andragogicznej dla współczesnego procesu kształtowania się andragogiki. Autorka uzasadnia tezę, iż przywracanie pamięci oraz wprowadzanie do współczesnego dys- kursu andragogicznego dokonań pionierów andragogiki ma zasadnicze znaczenie dla poszerzania horyzontu refleksji i wprowadzania nowych, pomijanych dotąd obsza- rów. Jest to szczególnie istotne w kontekście tożsamości dyscypliny i uznania pośród innych nauk społeczno-humanistycznych.
Bibliografia
Assmann, J. (2008). Pamięć kulturowa. Pismo, zapamiętywanie i polityczna tożsamość w cywilizacjach starożytnych. Przekład A. Kryczyńska-Pham, Warszawa.
Assmann, J. (2009). Kultura pamięci. W: M. Saryusz-Wolska (red.), Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka. Kraków.
Baranowska, J. (red.). (1930). Instytut Oświaty Dorosłych. Z prac i doświadczeń. Warszawa.
Baranowska, J. (1939). Prawo do oświaty i kultury. Praca Oświatowa, nr 1, s. 2.
Biernacka, M. (1983). Oświata a społeczno-kulturowe przeobrażenia wsi w latach
ostatniej wojny i w okresie powojennym. Etnografia Polska, T. XXVII, z. 2.
Bokszański, Z. (2006). Tożsamości zbiorowe. Warszawa.
Frelek, K. (1930). Kursy instruktorskie. W: J. Baranowska (red.), Instytut Oświaty
Dorosłych. Z prac i doświadczeń. Warszawa.
Godecki, M. (1930). Składnica wydawnictw. W: J. Baranowska (red.), Instytut Oświa-
ty Dorosłych. Z prac i doświadczeń. Warszawa.
IOD. Sprawozdanie za rok 1937/38. Warszawa 1938.
Janiczek, J. (1939). Oświata pozaszkolna w liczbach w roku szkolnym 1937–1938,
Praca Oświatowa, nr 2.
Korniłowicz, K. (1930). Pomoc w tworzeniu jako zadanie pracy kulturalnej W: Za-
gadnienia oświaty dorosłych. Dwie konferencje. Warszawa.
Kronika. (1939). Katolicki Uniwersytet Lubelski. Kurs społeczny dla pracowników
oświatowych. Praca Oświatowa, nr 6.
Landy-Tołwińska, J. (1961). Analfabetyzm w Polsce i w świecie. Warszawa.
Majewska-Kafarowska, A. (2010). Zofia Solarzowa, ta, która czuła niezawodne siły
do twórczego przekazywania ludziom ich własnego życia. Edukacja Dorosłych, nr 2.
Mathews, G. (2005). Supermarket kultury. Kultura globalna a tożsamość jednostki.
Warszawa.
Nora, P. (2001). Czas pamięci. Res Publica Nowa, nr 7, s. 37–43.
Organizacja Centralnego Biura Kursów dla Dorosłych (1920). Rocznik Kursów dla
Dorosłych. T. II.
Pawlikowska-Błaszczykowa,M.(1977). Oświata dorosłych w działalności samorządu Warszawy w latach 1915–1940. Warszawa.
Pomorski, J. (1998). Historiografia jako autorefleksja kultury poznającej.W: W.Wrzosek (red.), Świat historii. Poznań.
Półturzycki, J. (1972). Rozwój i problemy szkolnictwa dla dorosłych w Polsce Ludo- wej. Wrocław.
Ricoeur, P. (2007), Pamięć, historia, zapomnienie. Przekład J. Margański, Kraków.
Rocznik Kursów dla Dorosłych m.st. Warszawy (1919). T. I. Warszawa; T. II (1920). Warszawa.
Sprawozdanie Centralnego Biura Kursów dla Dorosłych za rok 1926/27 (1927).
Warszawa. Wyd. CBKdD, nr 44.
Sprawozdanie z działalności CBKd Do d15VIIIdo1.III.1920(1920). RocznikKur-
sów dla Dorosłych. T. II.
Sprawozdanie za rok 1929/30. IOD (1930). Warszawa.
Sprawozdanie za rok 1934/35. Instytut Oświaty Dorosłych (1935). Warszawa.
Saryusz-Wolska, M. (2009). Wprowadzenie. W: M. Saryusz-Wolska (red.), Pamięć
zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka. Kraków.
Sawicka, I. (1934). Z działalności Grupy na Rzeczypospolitą Polską Światowego Związku Kształcenia Dorosłych. W: (brak red.), Zagadnienia pracy kulturalnej. War-
szawa.
Sulik, M. (2010). W poszukiwaniu śladów pionierskiej myśli andragogicznej Joanny
Landy-Tołwińskiej. Edukacja Dorosłych, nr 2.
Stopińska-Pająk, A. (1983). Świetlice w województwie śląskim w latach 1922–1939.
Katowice.
Stopińska-Pająk, A. (1994). Andragogika w Drugiej Rzeczypospolitej. Warunki roz-
woju. Problematyka. Koncepcje. Katowice.
Śliwiński, W. (1946). Świetlice w wyzwolonej Polsce. Świetlica, nr 2.
Tabor, U. (2010). Życie zapomniane – praca i działalność oświatowa Marii Gomó-
lińskiej w pierwszych instytucjach oświaty dorosłych w Polsce. Edukacja Dorosłych,
nr 2.
Wojtas,A.(1995).ObliczeideoweigłównekierunkidziałalnościLudowegoInstytutu Oświaty i Kultury w latach 1945–1947. Kultura i Edukacja, nr 4.
Wroczyński, R. (1983). Ideologia oświaty pozaszkolnej okresu międzywojennego w świetle miesięcznika „Praca Oświatowa” (1935–1939). Przegląd Historyczno- -Oświatowy, nr 2.
Z instytucji. (1939). Uniwersytet Jagielloński. Wykład „Organizacja oświaty poza- szkolnej”. Praca Oświatowa, nr 4.
Z działalności Grupy na Rzeczpospolitą Polską Światowego Związku Kształcenia Dorosłych (1932). Oświata i Wychowanie, z. 7.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 220
Liczba cytowań: 0
