Solidarność i Trzeci Świat. Część II. Taktyczne sojusze z kluczowymi ruchami lat osiemdziesiątych XX wieku

Abstract

Kontakty Solidarności z ruchami społecznymi lub politycznymi w Trzecim Świecie miały raczej ograniczony charakter oraz były bardzo wybiórcze. Solidarność zaakceptowała tylko te sprawy, które posiadały instrumentalną wartość dla jej pozycji międzynarodowej. Niechętnie uczestniczyła w walce przeciwko apartheidowi. Unikała wyraźnie antykomunistycznych ugrupowań. Było to widać nie tylko w jej niechęci do sprzymierzania się z opozycją antysandinistyczną w Nikaragui, ale także we współpracy z lewicową opozycją z Chile. W ten sposób Solidarność mogła uniwersalizować swoją sprawę, przeciwstawiając się polaryzacji ładu zimnowojennego oraz pokazać, że była częścią ogólnej walki antytotalitarnej.

Solidarność’s contacts established with social and political movements in the Third World were rather limited and highly selective. Solidarność only embraced causes that were instrumental to its international profile. It reluctantly sided with the anti-apartheid struggle. It also avoided explicitly anti-communist groups. This became not only clear in its reluctance to side with the anti-Sandinista opposition in Nicaragua, but also in its collaboration with the left-wing opposition from Chile. In this way, Solidarność could universalise its cause, defy the Cold War bipolarity, and demonstrate that it was part of a general anti-totalitarian struggle.