Zeno Veronensis quid de resurrectione senserit
DOI:
https://doi.org/10.12775/BPTh.2015.004Słowa kluczowe
Zenon z Werony, zmartwychwstanie, liturgia paschalnaAbstrakt
Zenon, biskup Werony († 380) jest autorem zbioru 96 kazań i komentarzy liturgicznych. Druga homilia pierwszej części zbioru (I, 2) jest poświęcona kwestii zmartwychwstania. Nauczanie Zenona w tej kwestii ma charakter antropologiczny i eschatologiczny, czyli dotyczy przyszłego losu człowieka. Autor niewiele miejsca poświęca sprawie zmartwychwstania Chrystusa czy zagadnieniom filozoficznym, np. naturze ciała po zmartwychwstaniu. Argumentacja Zenona zaczerpnięta została z Biblii, z rozumu, z natury i z filozofii. Z literatury klasycznej autor powołuje się na VI księgę Eneidy Wergiliusza. Pojęcie zmartwychwstania jest u Zenona niejednoznaczne. W niektórych miejscach jest tak określany stan pełnego szczęścia zbawionych (sens moralny), w innych zaś „zwykła” restytucja ciała na Sąd Ostateczny (sens ontologiczny). W jeszcze innym miejscu Zenon twierdzi, że jest ono nagrodą wyłącznie dla sprawiedliwych, pomija przy tym objaśnienie losu potępionych.
Bibliografia
Fontes
Cicero, Pro M. Aemilio Scauro (BT 25A).
Cicero, Laelius (BT 47).
Hilarius Pictaviensis, In evangelium Matthaei commentarius (SCh 254).
Hilarius Pictaviensis, In Ps. 2, in Tractatus super Psalmos (SCh 515).
Irenaeus Lugdunensis, Adversus haereses (SCh 210; 211).
Iustinianus, 1 apologia (SCh 507).
Lactantius, De ave phoenice (CSEL 27).
Lactantius, Epitome divinarum institutionum (SCh 335).
Lactantius, Insitutionum divinarum libri septem (BT 2009).
Minucius Felix, Octavius (CSEL 2).
Origenes, Super psalmos (PG 12).
Origenes, Homilia in 1 Regum (GCS 33).
Plato, Gorgias (Platonis Opera, SCBO, t. III, tetr. VI).
Tertullianus, De anima (CSEL 20).
Tertullianus, De carne Christi (SCh 216).
Tertullianus, De resurrectione (CSEL 47).
Vergilius, Aeneis (ed. J. Conington, H. Nettleship Virgil, P. Vergilii Maronis Opera, vol. II: The First Six Books of the Aeneid, London 1863).
Vergilius, Georgicae (ed. J. Conington, P. Vergilii Maronis Opera, vol. I: Eclogues and Georgics, London 1858).
Zeno Veronensis, Tractatus (CCSL 21).
Commentarii
Bigelmair A., Allgemiene Einleitung, in Des heiligen Bischofs Zeno von Verona Traktate (Predigten und Ansprachen), München 1934 (Bibliothek der Kirchenväter, 2. Reihe, Band 10), 20–25.
Burkert W., Seelenwanderung, in J. Ritter, K. Gründer e.a. (edd.), Historisches Wörterbuch der Philosophie, Basel 1996, t. 9, col. 120.
Danielou J., La Résurrection, Paris 1969.
Grass H., Auferstehung, in Historisches Wörterbuch der Philosophie, t. 1, p. 606.
Jeans G., The Paschal Liturgy in Zeno of Verona, Studia Patristica 18, 2 (1989), 375–379.
Mantello F.A.C.,.Rigg A.G., Medieval Latin: An Introduction and Bibliographical Guide, [s.l.] 1996.
Oppermann S., Stoa, in K. Ziegler, W. Sontheim, H. Gärtner, Der kleine Pauly, t. V, München 1979, col. 377;
Pighi I. B., De libro Aeneidos VI quae est catabasis Aeneae, Romae MCMLXVII.
Simonetti M., Zenone di Verona, in Nuovo Dizionario di Patristica e Antichità Cristiane, cur. A. di Bernardino, Genova–Milano 2008, t. III, coll. 5707–5708.
Sołomieniuk M., Chromacjusz z Akwilei i Zenon z Werony o zmartwychwstaniui, Studia Gnesnensia XXVI (2012), 45–67.
Sgreva G., La teologia di Zenone di Verona. Contributo per la conoscezna dello sviluppo del pensiero teologico nel Nord Italia (360–380), Vicenza 1989.
Stabryła S., Wergiliusz. Świat poetycki, Wrocław–Warszawa–Kraków 1983.
Truzzi C., Zeno, Gaudenzio e Cromazio. Testi e contenuti della predicazione cristiana per le chiese di Verona, Brescia e Aquileia, 360–410 ca, Brescia 1985.
Väänänen V., Introduzione al latino volgare, Bologna 1982.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
CC BY ND 4.0. Posiadaczem prawa autorskiego (Licencjodawcą) jest Autor, który na mocy umowy licencyjnej udziela nieodpłatnie prawa do eksploatacji dzieła na polach wskazanych w umowie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji niewyłącznej na korzystanie z Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego w następujących polach eksploatacji: a) utrwalanie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; b) reprodukowanie (zwielokrotnienie) Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego drukiem i techniką cyfrową (e-book, audiobook); c) wprowadzania do obrotu egzemplarzy zwielokrotnionego Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego; d) wprowadzenie Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego do pamięci komputera; e) rozpowszechnianie utworu w wersji elektronicznej w formule open access na licencji Creative Commons (CC BY-ND 3.0) poprzez platformę cyfrową Wydawnictwa Naukowego UMK oraz repozytorium UMK.
- Korzystanie przez Licencjobiorcę z utrwalonego Utworu ww. polach nie jest ograniczone czasowo ilościowo i terytorialnie.
- Licencjodawca udziela Licencjobiorcy licencji do Utworu/przedmiotu prawa pokrewnego nieodpłatnie na czas nieokreślony
PEŁEN TEKST UMOWY LICENCYJNEJ >>
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 612
Liczba cytowań: 0
