Droga wiary apostoła Piotra w świetle zapowiedzi zdrady (Łk 22,31-34) oraz wyparcia się Jezusa (Łk 22,54b-62)

Abstrakt

Jedną z najbardziej znanych postaci Nowego Testamentu, obok samego Jezusa, jest apostoł Piotr. Powołany nad jeziorem Genezaret szedł wiernie za Chrystusem, odkrywając stopniowo tożsamość Jezusa, ale także prawdę o samym sobie, przygotowując się w ten sposób do misji głoszenia Ewangelii. Była to dla niego prawdziwa droga wiary.

W artykule omówione zostało jedno z najbardziej znaczących wydarzeń w historii Piotra. Chodzi o moment zaparcia się Mistrza tuż przed męką Jezusa. Proponowana refleksja opiera się na opowiadaniu o tym wydarzeniu w redakcji Łukasza, który doskonale ilustruje drogę wiary apostoła Piotra jako drogę koniecznego przejścia przez doświadczenie własnej słabości i niewystarczalności, co ostatecznie prowadzi do zwrócenia się (nawrócenia) ku mocy Kogoś Innego.

Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej analizie została poddana zapowiedź zdrady Piotra, wygłoszona przez Jezusa w Wieczerniku (Łk 22,31-34), zawierająca elementy, których brakuje u pozostałych ewangelistów: naleganie szatana, aby doświadczyć uczniów (22,31), modlitwa Jezusa za Piotra, aby nie ustała jego wiara oraz proroctwo - obietnica, że kiedy Piotr się nawróci, będzie umacniał braci w wierze (22,32). Druga część poświęcona została samemu wydarzenia zaparcia się Jezusa przez Piotra na dziedzińcu domu arcykapłana (Łk 22,45b-62), gdzie szczególną wagę odgrywa spojrzenie Chrystusa na Piotra (Łk 22,61). Ostatnia część o charakterze podsumowującym stara się w świetle doświadczenia Piotra uświadomić czytelnikom konieczność drogi wiary, która wiedzie od wiary niewłaściwej opartej na własnej wierności do tej prawdziwej, budowanej na wierności i mocy Chrystusa.