Tożsamość językowa Gruzinów a język rosyjski

Abstrakt

Droga do zachowania języka gruzińskiego jako języka państwowego w sytuacjach zagrożenia była trudna. Te procesy nie trwały po 20–50 lat, ale o wiele dłużej. W różnych okresach historycznych Gruzja była okupowana, dzielona przez „inne”, „obce” narody, które kulturowo nie miały wiele wspólnego z Gruzją. Kultura gruzińska mocno ucierpiała, w tym język gruziński. W Gruzji znajomość języka rosyjskiego, jak pokazują wyniki, nadal jest na wysokim poziomie. Ci, którzy urodzili się w ZSRR lub krótko po rozpadzie Związku Radzieckiego, musieli się uczyć języka rosyjskiego. Znajomość czy nieznajomość języka może być tylko kwestią znajomości obcych języków w danym państwie, a nie musi koniecznie być związana z prorosyjską polityką państwa. W propagandzie nauczania języka rosyjskiego dużą rolę mogą odgrywać dobre stosunki z Rosją (np. niektóre kraje postradzieckie), ale nie zawsze tak musi być (np. w przypadku Gruzji). Wysoki odsetek osób znających język rosyjski może być spowodowany położeniem geograficznym (kraj sąsiadujący z Rosją), historią (Imperium Rosyjskie, ZSRR), interesami (wysoki procent rosyjskich inwestycji, np. w Armenii), edukacją („najlepsze” uniwersytety są w Rosji, więc warto się uczyć rosyjskiego), kulturą (Słowianie) itd.