Dziesięć konstruktywnych skutków pandemii COVID-19 dla nauki i szkolnictwa wyższego

Abstrakt

Pandemia COVID-19 stanowi wyzwanie dla nauki i szkolnictwa wyższego, a lekcje płynące z jej osobistego doświadczania przez akademików dostarczają cennego materiału do przemyśleń o przyszłości. Postrzegając pandemię jako dramat ludzkości, autor przedstawia i uzasadnia wybrane konstruktywne jej skutki dla nauki i szkolnictwa wyższego, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji w Polsce. Posługuje się przy tym metodyką badań autoetnograficznych, osadzając swoje myślenie metodologiczne na gruncie rodzącego się dopiero „paradygmatu VUCO”. Eksponuje przy tym emergencję jako istotną kategorię metodologiczną w teraźniejszości i przyszłości nauk społecznych, pedagogicznych. Wnioskiem z przeprowadzonych analiz jest postulat wzmożenia realizacji badań futurologiczno-projektujących.