„L’Histoire des quatre Fils Aymon” – kompozycje ornamentalne Eugène’a Grasseta
DOI:
https://doi.org/10.12775/SE.2024.0023Słowa kluczowe
Eugène Grasset, L’Histoire des quatre Fils Aymon, très nobles et très vaillants chevaliers, Historia czterech synów Aymona, Art Nouveau, La Plante et ses applications ornementales, Méthode de Composition Ornementale, książka piękna, motywy figuralne, ornament roślinny, dekor geometrycznyAbstrakt
Twórczość Eugène’a Grasseta (1841–1917), francuskiego ilustratora uznawanego za współtwórcę Art Nouveau, była dobrze znana na przełomie XIX i XX wieku w całej Europie. Do jego największych osiągnięć typograficzno-ilustratorskich zalicza się opracowanie L’Histoire des quatre Fils Aymon, très nobles et très vaillants chevaliers (1883) – książki uznawanej za jedno z najpiękniejszych wydawnictw końca XIX stulecia. Cechy charakterystyczne dla stylu Grasseta, obecne w wielu jego dziełach, a opierające się na twórczym traktowaniu elementów natury sprowadzanych do najprostszych elementów geometrycznych, zostały skodyfikowane przez autora we wzorniku La Plante et ses applications ornementales (1896) oraz w podręczniku Méthode de Composition Ornementale (1905). Autorka artykułu pokazuje, że są jednak widoczne już w znacznie wcześniejszych opracowaniach, m.in. w Historii czterech synów Aymona (począwszy od okładki książki).
Bibliografia
Grasset E., [1905], Méthode de composition ornementale, t. 1: Éléments rectilignes, Librairie Centrale des Beaux-Arts, Paris; t. 2: Éléments Courbet, Paris.
Grasset E., 1880, Ornements typographiques. Lettres ornées, têtes de pages, fins de chapitres pour Les Fêtes chrétiennes par M. l’Abbé Drioux, Paris.
Histoire des quatre Fils Aymon, très nobles et très vaillans chevaliers, 1883, illustrée de compositions en couleurs par E. Grasset, Introductions et Notes par Ch. Marcilly, Paris.
La Plante et ses applications ornementales, 1896, sous la dir. M. E. Grasset, Paris.
Kozakiewicz S., 1976, Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa.
L’Abbé Drioux, 1880, Les fêtes chrétiennes, Paris.
Lambot J.-P., 1987, L’Ardenne, Éditions Mardaga, [b.m.w.].
Leclerc M.-D., 1996, Le Merveilleux féerique dans „L’Histoire des quatre Fils Aymon”. Des manuscrits aux versions de la Bibliothèque bleue, „Merveilles & Contes”, vol. 10, no. 1.
Meehan B., 1994, The Book of Kells. An Illustrated Introduction to the Manuscript in Trinity College Dublin, Thames & Hudson, London.
Michon S., 2000, Viollet-le-Duc et le bestiaire médiéval, w: Utilis est lapis in structura. Mélanges offerts à Léon Pressouyre, Paris.
Mme Delacroix, 1881, Le langage des fleurs. Nouveau vocabulaire de flore contenant la description de toutes les plantes employées dans le langage des fleurs, Paris.
Murray-Robertson A., 2011, Grasset. Pionnier de l’Art Nouveau, Lausanne 1981; L’art et l’ornement. Ouvrage publié à l’occacion de l’exposition „Eugène Grasset, 1845–1917”, Musée Cantonal des Beaux-Arts, Lausanne, 18 mars – 13 juin.
Pastoureau M., 2019, Bestiaires du moyen âge, Paris.
Idem, 2006, Średniowieczna gra symboli, tłum. H. Igalson-Tygielska, [b.m.w.].
Piron M., 1981, Le cheval Bayard, monsture des „Quatre Fils Aymon”, et son origine dans la tradition manuscrite, w: J. Thomas, Ph. Verelst, M. Piron, Éudes sur Renaut de Montauban, „Romanica Gandensia” vol. 18, Gent.
Piron M., 1981, Éudes sur Renaut de Montauban, „Romanica Gandensia” vol. 18, Gent.
Saint Juirs, 1882, Le Petit Nab. Contes de toutes les couleurs, dessins de Grasset, Paris.
Thibaudeau F., 1924, Manuel Français de Typographie Moderne. Cours d’Initiation à l’usage de tous ceux que cet art intéresse, Bureau de l’Édition, Paris.
Thomas J., 1899, La sortie de Bayard selon les différents manuscrits en vers et en prose, w: J. Thomas, Ph. Verelst, O.Uzanne, Couvertures illustrées de publications étrangères, „Art et Décoration. Revue Mensuelle d’Art Moderne”, t. 5 (Janvier–Juin).
Uzanne O., 1894, Notes pour la bibliographie du XIXe siècle. Quelques-uns des livres contemporains en exemplaires choisis, curieux ou uniques revêtus de reliures d’art et de fantaisie tirés de la bibliothèque d’un écrivain et bibliophile parisien dont le nom n’est pas un mystère et qui seront livrés aux enchères les ... 2 et 3 mars 1894, Paris.
Viollet-le-Duc E., 1854–1868, Dictionnaire raisonné de l’architecture française du XIe au XVIe siècle, t. 1–9, Paris.
Viollet-le-Duc E., 1863–1872, Entretien sur l’architecture, vol. 1–2, Paris.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Justyna Bajda
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 26
Liczba cytowań: 0
