Racjonowanie zasobów zdrowotnych ze względu na wiek pacjenta. Głos w obronie jakości życia osób starszych

Abstrakt

Według najnowszych badań Eurostatu i GUS w Polsce oraz w innych krajach Europy postępuje proces starzenia się ludności. Zdaniem badaczy wzrost liczby osób w wieku poprodukcyjnym powoduje, że popyt na usługi zdrowotne nieprzerwanie rośnie, dlatego spośród różnego rodzaju dóbr zdrowie jest dziś najcenniejsze dla człowieka. Jak słusznie wykazał Kazimierz Szewczyk, jego wartość jest wysoka, ponieważ należy ono do zasobów skończonych. Nie wszystkie usługi medyczne są gwarantowane przez system opieki zdrowotnej, dlatego istnieje konieczność stosowania ekonomicznych zasad w alokacji limitowanych dóbr zdrowotnych.

Według opinii większości lekarzy, psychologów oraz etyków, np. Jarosława Derejczyka, Barbary Bień, Janiny Kokoszki-Paszkot i Joanny Szczygieł, pacjenci w starszym wieku należą do grupy osób pokrzywdzonych. Nie tylko nie przyznaje się im pierwszeństwa w dostępie do świadczeń medycznych, ale wręcz dyskryminuje.

W artykule zamierzam wymienić i opisać metody, jakie są stosowane w medycynie i służą ekonomicznemu rozdzielnictwu usług zdrowotnych, oraz wyjaśnić, dlaczego w trakcie rozłożenia świadczeń warto wziąć pod uwagę jakość życia osób starszych, a nie sam wiek metrykalny.