Zasada ujednostkowienia w filozofii Schopenhauera
DOI:
https://doi.org/10.12775/szhf.2012.010Słowa kluczowe
Schopenhauer, ujednostkowienie, istota ludzka, przeznaczenie, wola, współczucieAbstrakt
Artykuł jest próbą spójnej rekonstrukcji kategorii ujednostkowienia i ukazania jej roli w filozofii Artura Schopenhauera. Zagadnienie odnosi się do problemu jedności istoty ludzkiej w perspektywie jej historyczności i z drugiej strony, w odniesieniu do absolutnej woli. Głównym problemem drugiej części artykułu jest zagadnienie antynomii dotyczącej determinizmu ludzkiego przeznaczenia określonego przez ruch woli, a jego względnej niezależności, którą można osiągnąć w akcie współczucia.
Bibliografia
Bobko A., Kant i Schopenhauer, Rzeszów 1996.
Garewicz J., Schopenhauer, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1988.
Garewicz J., Z perspektywy Schopenhauera: wina Piłata – wina Parsifala, „Etyka” 21, 1984.
Jaspers A., Wprowadzenie do filozofii, przeł. A. Wołkowicz, Wrocław 1998.
Jaspers K., Allgemeine Psychopathologie, Berlin u. Heidelberg 1946.
Schopenhauer A., O podstawie moralności, przeł. Z. Bossakówna, Kraków 2005.
Schopenhauer A., O wolności ludzkiej woli, przeł. A. Stögbauer, Kraków 2004.
Schopenhauer A., Świat jako wola i przedstawienie, t. 1, przeł. J. Garewicz, Warszawa 2009.
Schopenhauer A., Świat jako wola i przedstawienie, t. 2, przeł. J. Garewicz, Warszawa 1995.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 643
Liczba cytowań: 0
