Religia jako resentyment w filozofii Fryderyka Nietzschego

Abstract

Nietzscheański sposób rozumienia resentymentu jest zakorzeniony w tradycji naturalistycznej, niemniej autor Zaratustry poszukuje psychologicznych źródeł w pragnieniu istnienia za wszelką cenę (wyraźnie nawiązując do myśli Schopenhauera). Nietzsche sprzeciwia się jakiemukolwiek poświęceniu czy ascetyzmowi. Uważa, że takie postawy jak celibat duchownych cechują się hipokryzją, jako że u ich podstaw leży i przez nie wyraża się brak siły, by poradzić sobie z życiem. Dla Nietzschego religia chrześcijańska jest najlepszym przykładem poświęcania dóbr, które niewolnik (używając Heglowskiej terminologii) widzi każdego dnia. Taki pogląd na życie wymaga przełamania woli danej jednostki i zupełnego ignorowania przez nią dóbr materialnych.