“Il barbaro è vinto”. D’Annunzio contra Wagner . Dal sinfonismo tedesco alla musica del silenzio nei romanzi di Gabriele D’Annunzio

Abstrakt

Niniejszy esej podkreśla rolę muzyki w prozie Gabriela D’Annunzia. Nie chodzi tylko o funkcję estetyczną dzieła literackiego, ale o uporządkowaną dźwiękowo polifoniczną warstwę, która stanowi koherentną całość; sama muzyka winna towarzyszyć opisywanym wydarzeniom i postaciom w jego utworach. Autor podkreśla, że głównie w muzyce możemy znaleźć prawdziwe źródło inspiracji; ma ona wpływ na strukturę kompozycyjną dzieła i stanowi nieodłączny element wielu wydarzeń; muzyka podkreśla także egzystencjalny aspekt życia protagonistów. Przeprowadzone analizy wybranych nowel są wyrazem sprzeciwu wobec tendencji panujących w kulturze europejskiej; ten fenomen obserwujemy na przykładzie muzyki Wagnera. Wagnerowska muzyka wywiera wpływ na tematykę i strukturę nowel, takich jak: Triumf śmierci i Ogień. D’Annunzio w imię swojej radykalnej odnowy opiera się na muzyce włoskiego baroku. Jednak muzyka dawna pojawia się u D’Annunzia jako sposób na dokonanie zmian, które oscylują pomiędzy idealistyczną „nowoczesną prozą” niemiecką (Triumf) a idealistyczną prozą inspirowaną przez „nowoczesną muzykę” włoską.