Bibliografia Tatr i Podhala Zofii i Witolda Paryskich – historia i współczesność

Abstrakt

Region Tatr i Podhala – z uwagi na miejsce, jakie zajmuje w świadomości społecznej, ale również i w literaturze – od zawsze wymagał opracowania zestawiającego dorobek piśmienniczy związany z kulturą, geografią, etnografią i wieloma innymi dziedzinami naukowymi, a także ze sztuką i literaturą. Mniejsze lub większe zestawienia pojawiały się w drukach poświęconych Tatrom, ale mogły być one jedynie wstępnym bodźcem dla przyszłych bibliografów. W latach 30. XX w. Witold Henryk Paryski rozpoczął prace nad katalogiem obejmującym literaturę popularnonaukową odnoszącą się do całości tematyki tatrzańsko-podhalańskiej. Z biegiem czasu poszerzył zakres badań o Spisz i Orawę. Paryski miał zamiar wydać swoją bibliografię drukiem; w latach 50. XX stulecia zawiązał zespół badawczy, w skład którego weszli prócz niego: Zofia Radwańska-Paryska, Juliusz Zborowski oraz Jan Gwalbert Pawlikowski. Postępujące przez kolejne dekady prace doprowadziły do znacznego poszerzenia zawartości bibliografii. Jak szacują pracownicy Ośrodka Dokumentacji Tatrzańskiej – liczy dziś ona 75 tysięcy fiszek i ok. 100 tysięcy kart katalogowych. W roku 2001 – na mocy testamentu Zofii Paryskiej – powołano Fundację Paryskich, której głównym zadaniem było kontynuowanie prac nad bibliografią, natomiast w roku 2015 opublikowano w zdigitalizowanej wersji ich efekt na stronach Biblioteki Tatrzańskiego Parku Narodowego. Projekt realizowany jest pod nazwą Digitalizacja fiszek z Bibliografią Tatr i Podtatrza Witolda Henryka Paryskiego