Kontrowersje postkartezjańskie
DOI:
https://doi.org/10.12775/RF.2025.035Słowa kluczowe
kartezjanizm, kontrowersje teologiczne, kontrowersje filozoficzne, postkartezjańskie inspiracjeAbstrakt
Znaczenie filozofów można mierzyć nie tylko tym, co istotnie nowego wnieśli do filozofii, ale także tym, jakie ich nowości wywoływały zainteresowanie i kontrowersje. W tych rozważaniach skupiam się nad drugą z tych kwestii. Nie może ona jednak być rozpatrywana bez tej pierwszej. Przy zastosowaniu obu miar Kartezjusz okazuje się jednym z najbardziej znaczących i wpływowych filozofów nowożytnych. Jego przesunięcie w filozofii punktu ważności z Boga na posługującego się swoimi władzami poznawczymi człowieka, znalazło bowiem w czasach późniejszych wielu kontynuatorów. Należą do nich nie tylko ci, którzy w zasadniczych kwestiach filozoficznych się z nim zgadzali, ale także ci, którzy krytykowali przyjmowane przez niego założenia i proponowane rozwiązania. Nie w każdym przypadku tej krytyce towarzyszyło trafne ich rozpoznanie. Warto jednak również przyjrzeć się tym, którzy w niejednym punkcie błędnie je odczytywali. Stanowią oni bowiem także ważny głos w dyskusji nad miejscem Kartezjusza w nowożytnej filozofii.
Bibliografia
Alquié Ferdinand. 1989. Kartezjusz, przeł. Stanisław Cichowicz. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Arystoteles. 1973. Analityki pierwsze i wtóre, przeł. Kazimierz Leśniak. Warszawa: PWN.
Asmis Elizabeth. 1984. Epicurus' Scientific Method. Ithaca – New York: Cornell University Press.
Cottingham John. 1992. Cartesian dualism: theology, metaphysic, and science. W: The Cambridge Companion to Descartes, ed. John Cottingham. Cambridge – New York - Melbourne – Madrid - Cape Town – Singapore: Cambridge University Press.
Descartes René. 1998. List do Voetiusa, przeł. Joanna Usakiewicz. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Descartes René. 2001. Medytacje o pierwszej filozofii, przeł. Maria i Kazimierz Ajdukiewiczowie. Kęty: Wydawnictwo Antyk.
Descartes René. 1958. Prawidła kierowania umysłem, przeł. Ludwik Chmaj. Warszawa: PWN.
Descartes René. 1970. Rozprawa o metodzie właściwego kierowania rozumem i poszukiwania prawdy w naukach, przeł. Wanda Wojciechowska. Warszawa: PWN.
Descartes René, 1960. Zasady filozofii, przeł. Izydora Dąmbska. Warszawa: PWN.
Husserl Edmund. 1974. Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, przeł. Danuta Gierulanka. Warszawa: PWN.
Husserl Edmund. 1982. Medytacje kartezjańskie z dodaniem Uwag krytycznych Romana Ingardena, przeł. Andrzej Wajs. Warszawa: PWN.
Jolley Nicholas. 1992. The reception of Descartes’ philosophy. in: The Cambridge Companion to Descartes. Ed. John Cottingham. 393–423. Cambridge – New York – Melbourne – Madrid – Cape Town – Singapore: Cambridge University Press.
Kondylis Panajotis. 1986. Die Aufklärung im Rhamen des neuzeitlichen Rationalismus. München: Deutscher Taschenbuch Verlag.
La Mettrie Julien Offray. 1984. Człowiek – Maszyna, przeł. Stefan Rudniański. Warszawa: PWN.
Malebranche Nicolas. 2003. Dialogi o metafizyce i religii, przeł. Piotr Rak. Kęty: Wydawnictwo Antyk.
Marion Jean Luc. 1992. Cartesian metaphysics and the role of the simple natures. W: The Cambridge Companion to Descartes. red. John Cottingham. 115 – 139. New York – Melbourne – Madrid – Cape Town – Singapore: Cambridge University Press.
Nadler Steven M. 1988. Arnauld, Descartes, and Transubstantion: Recon- ciling Cartesian Metaphysics and Real Presence, Journal of the History of Ideas 49: 229 – 246.
Newton Isaac. 2021. Matematyczne zasady filozofii naturalnej, przeł. Sławomir Brzezowski. Kraków: Copernicus Center Press.
Rodi-Lewis Geneviève. 1992. Descartes’ life and the development of his philosophy, w: The Cambridge to Descartes, ed. John Cottingham. 21–57. New York – Melbourne – Madrid – Cape Town – Singapore: Cambridge University Press.
Spink John S. 1974. Libertynizm francuski od Gassendiego do Voltaire’a, przeł. Anna Neuman. Warszawa: Książka i Wiedza.
Voltaire. 1956. Elementy filozofii Newtona, przeł. Helena Konczewska. Warszawa: PWN.
Wolter, 1953. Listy o Anglikach albo Listy filozoficzne, przeł. Juliusz Rogoziński. Warszawa: PIW.
Życiński Józef. 1993. Granice racjonalności. Eseje z filozofii nauki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Zbigniew Drozdowicz

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 1
Liczba cytowań: 0