Wpływ teorii wiedzy Johanna Gottlieba Fichtego na strukturę psychologii Johanna Friedricha Herbarta
DOI:
https://doi.org/10.12775/RF.2024.030Słowa kluczowe
Johann Friedrich Herbart, Johann Gottlieb Fichte, psychologia, filozofia umysłu, świadomość, przedstawienie, matematyzacjaAbstrakt
Artykuł przedstawia odpowiedź na pytanie: w jakim stopniu dążenie Johanna Friedricha Herbarta do ujednolicenia przedmiotu psychologii (zarzucenia teorii władz umysłowych) oparte jest na rozwinięciu intuicji teorii wiedzy Johanna Gottlieba Fichtego? W części pierwszej omawiam temat artykułu i uzasadniam wybór psychologii Herbarta jako przedmiotu analizy. W drugiej części prezentuję podstawowe teksty psychologiczne Herbarta. Wskazuję koncepcje zaczerpnięte z tradycji filozoficznej, które Herbart włącza w swoją psychologię: w szczególności Fichteańską krytykę teorii władz umysłowych oraz przekonanie Kanta, że o naukowości teorii świadczy możliwość jej matematyzacji. Argumentuję, że postulat matematyzacji psychologii skłania Herbarta do krytyki teorii władz umysłowych, co zbliża go do stanowiska Fichtego. W części trzeciej wykazuję, że u podstaw tej krytyki leży teoria świadomości niesprowadzalna do pojęć przed-kantowskiej psychologii i metafizyki. Wskazuję na źródła tej teorii świadomości w teorii wiedzy Fichtego, szczególnie pod względem ujęcia pojęcia przedstawienia. Omawiam Herbartowską krytykę powiązania w teorii wiedzy przedstawienia i dążności. Zarazem argumentuję, że pojęcie przedstawienia opracowane w filozofii teoretycznej Fichtego jest istotne dla psychologii Herbarta. Umożliwia ono przekształcenie przedmiotu psychologii z układu trwałych dyspozycji w system dynamicznie warunkujących się wzajemnie reguł. Ta zmiana struktury pozwala na ujęcie zjawisk psychicznych w kategoriach ilościowych, a zatem na matematyzację psychologii. Pokrótce omawiam Herbartowską metodę relacji. Wskazuję na jej związek z przedstawioną teorią świadomości, ale też na jej mocne implikacje metafizyczne. W czwartej części krótko omawiam metafizyczne implikacje psychologii Herbarta: zarzucenie pojęcia Ja na rzecz prostego pojęcia duszy. Na zakończenie formułuję pytanie o potencjalny związek Herbartowskiej koncepcji duszy z zagadnieniami poruszanymi przez wczesnych romantyków niemieckich.
Bibliografia
Baumanns Peter. 1972. Fichtes ursprüngliches System. Sein Standort zwischen Kant und Hegel. Stuttgart–Bad Cannstatt: Frommann-Holzboog.
Beiser Frederick C. 1987. The Fate of Reason. German Philosophy from Kant to Fichte. Cambridge–London: Harvard University Press.
Beiser Frederick C. 2014. The Genesis of Neo-Kantianism 1796–1880. Oxford: Oxford University Press.
Beiser Frederick C. 2022. Johann Friedrich Herbart. Grandfather of Analytic Philosophy. Oxford: Oxford University Press.
Boudewijnse Geert-Jan A., David J. Murray, Christina A. Bandomir. 1999. „Herbart’s Mathematical Psychology”. History of Psychology 3: 163–193.
Carus Friedrich August. 1808. Nachgelassene Werke, t. 3: Geschichte der Psychologie. Leipzig.
Cassirer Ernst. 2000. Das Erkenntnisproblem in der Philosophie und Wissenschaft der neueren Zeit. Dritter Band: Die nachkantischen Systeme [Gesammelte Werke. Hamburger Ausgabe, t. 4]. Hamburg: Felix Meiner Verlag.
Cohen Hermann. 2012. Kantowska teoria doświadczenia, przeł. Andrzej J. Noras Noras. Kęty: Antyk.
Fichte Johann Gottlieb. 2013. „O pojęciu teorii wiedzy, czyli tak zwanej filozofii”, przeł. Marek J. Siemek. W: Johann Gottlieb Fichte, Teoria wiedzy. Wybór pism, t. 1, 3–73. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Fichte Johann Gottlieb. 2013. „Podstawy całkowitej teorii wiedzy”, przeł. Marek J. Siemek. W: Johann Gottlieb Fichte, Teoria wiedzy. Wybór pism, t. 1, 75–365. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Fichte Johann Gottlieb. 2013. „Zarys swoistego stanowiska teorii wiedzy w odniesieniu do władzy teoretycznej”. W: Johann Gottlieb Fichte, Teoria wiedzy. Wybór pism, t. 1, 367–463. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Frank Manfred. 1997. »Unendliche Annäherung«. Die Anfänge der philosophischen Frühromantik. Frankfurt a. M.: Suhrkamp.
Hanuszkiewicz Wojciech. 2013. Filozofia Hermanna Cohena w perspektywie sporu o jedność metody transcendentalnej. Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
Henrich Dieter. 1966. „Fichtes ursprüngliche Einsicht”. W: Subjektivität und Metaphysik. Festschrift für Wolfgang Cramer, red. Dieter Henrich, Hans Wagner, 188–232. Frankfurt a. M.: Klostermann.
Herbart Johann Friedrich. 1887–1912. Joh. Fr. Herbart’s Sämtliche Werke: in chronologischer Reihenfolge, red. Karl Kehrbach. Langensalza: Verlag H. Beyer & Söhne.
Jergius Holger. 1975. Philosophische Sprache und analytische Sprachkritik. Bemerkungen zu Fichtes Wissenschaftslehren. Freiburg–München: Alber.
Kant Immanuel. 2012. „Metafizyczne podstawy przyrodoznawstwa”, przeł. Translatorium Filozofii Niemieckiej Instytutu Filozofii UMK. W: Immanuel Kant, Dzieła, t. 3, red. Tomasz Kupś. Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK.
Krämer Sybille. 1992. „Symbolische Erkenntnis bei Leibniz”. Zeitschrift für philosophische Forschung 46: 224–237.
Kusch Martin. 1995. Psychologism. A Case Study in the Sociology of Philosophical Knowledge. London–New York: Routledge.
Leary David E. 1980. „The Historical Foundation of Herbart’s Mathematization of Psychology”. Journal of the History of the Behavioral Sciences 16: 150–163.
Murzyn Andrzej. 2004. Johann Friedrich Herbart i jego miejsce w kontekście pokantowskiej myśli idealistycznej. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Noras Andrzej J. 2012. Historia neokantyzmu. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Poręba Marcin. 1999. Transcendentalna teoria świadomości. Próba rekonstrukcji semantycznej. Warszawa: Aletheia.
Rampley Matthew. 2020. „Pomiędzy symbolem a alegorią. Teoria sztuki Aby’ego Warburga”. W: Aby Warburg. Panorama recepcji, red. Ryszard Kasperowicz, 245–279. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Ramul Konstantin. 1960. „The Problem of Measurement in the Psychology of the Eighteenth Century”. American Psychologist 15: 256–265.
Siemek Marek J. 2017. Idea transcendentalizmu u Fichtego i Kanta. Studium z dziejów filozoficznej problematyki wiedzy. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Skarga Barbara. 2014. Comte, Renan, Claude Bernard. Warszawa: Stentor.
Skarga Barbara. 2015. „Claude’a Bernarda »Rozprawa o metodzie«”. W: Barbara Skarga, Przeszłość i interpretacje. Z warsztatu historyka filozofii, 324–338. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Skarga, Barbara. 2015. „Estetyka i historiozofia”. W: Barbara skarga, Przeszłość i interpretacje. Z warsztatu historyka filozofii, 290–302. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Skarga Barbara. 2015. „Historia nauki a formacje intelektualne”. W: Barbara Skarga, Przeszłość i interpretacje. Z warsztatu historyka filozofii, 45–70. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Skarga Barbara. 2016. Ortodoksja i rewizja w pozytywizmie francuskim. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Adam Matysiak

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Statystyki
Liczba wyświetleń i pobrań: 387
Liczba cytowań: 0